ตลาดการแพทย์ทางไกล ตอนที่ 1

9. ตลาดการแพทย์ทางไกล - ตอนที่ 1

โดย ดร. วิทยา มานะวาณิชเจริญ
1 เมษายน 2566
Tweet

ตลาดการแพทย์ทางไกล

การแพทย์ทางไกล (Telemedicine) ในอดีต คือ การติดต่อสื่อสาร (Communication) โดยไปรษณีย์, โทรเลข, วิทยุ, และโทรศัพท์ เพื่อ ขอ และ/หรือ ให้คำปรึกษา, คำแนะนำ, คำอธิบาย, คำสั่งเกี่ยวกับการวินิจฉัยโรค (Diagnosis), และการรักษาพยาบาล (Treatment) ระหว่างบุคลากรทางการแพทย์ด้วยกัน หรือระหว่างแพทย์กับผู้ป่วย และ/หรือ ญาติของผู้ป่วย

ในบริบทปัจจุบัน การแพทย์ทางไกล หรือ โทรเวชกรรม หมายถึง การติดต่อสื่อสารด้วยระบบและเครื่องมือสื่อสารแบบใหม่ ที่สามารถเห็นหน้าผู้พูดและผู้ฟังได้ครั้งละคนหรือครั้งละหลายๆ คนพร้อมกัน เช่น ในการประชุม (Conference) รวมทั้งสามารถส่งภาพต่างๆ เช่น ภาพบาดแผล, ภาพสัตว์และพืชที่ทำให้เจ็บป่วย, ภาพฉายรังสี (X-ray), และภาพคลื่นไฟฟ้าหัวใจ (Electro cardiography) ฯลฯ ให้เห็นได้ระหว่างการสื่อสารนั้น ทำให้ประสิทธิภาพและประสิทธิผลของการสื่อสารดีขึ้นมาก

ผู้ป่วยและบุคลากรทางการแพทย์ในท้องถิ่นห่างไกล (Rural distance) จึงมีความสะดวกสบายและทันใจมากขึ้นเมื่อต้องการความช่วยเหลือจากบุคลากรทางการแพทย์ที่มีความรู้ความชำนาญมากกว่า ซึ่งเกือบทั้งหมดจะอยู่ในเมืองใหญ่ เทคโนโลยีการแพทย์ทางไกลกำลังเป็นที่สนใจอย่างยิ่งทั่วโลก โดยเฉพาะในช่วงที่มีการแพร่ระบาดไปทั่วโลก (Pandemic) ของไวรัสโควิด-19 ยิ่งทำให้บริการด้านการแพทย์ผ่านเทคโนโลยีทางไกลมีความสำคัญและจำเป็นยิ่งขึ้น

ระบบนี้ ช่วยอำนวยความสะดวกให้ผู้ป่วยสามารถรับการรักษาพยาบาล หรือรับคำปรึกษาด้านสุขภาพได้โดยไม่จำเป็นต้องเดินทางไปที่โรงพยาบาล ซึ่งมักจะอยู่สภาวะแออัด (Crowded) โดยเฉพาะในกรณีโรงพยาบาลรัฐ ถือเป็นกระแสเทคโนโลยีการแพทย์ใหม่ที่จะแปลงโฉม (Transform) รูปแบบของบริการทางการแพทย์ในอนาคตอันใกล้

จากข้อมูลของบริษัทวิจัยการตลาดระหว่างประเทศชื่อ Grand View Research เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2564 ระบุว่าตลาดทั่วโลก (Global market) ของการแพทย์ทางไกล ในปี พ.ศ. 2563 มีมูลค่า 55.9 ล้านเหรียญสหรัฐ (ประมาณ 1,845 ล้านบาท) และ ในปี พ.ศ. 2564 มูลค่าตลาดเติบโตขึ้นเป็น 72.7 ล้านเหรียญสหรัฐ (ประมาณ 2,400 ล้านบาท)

แหล่งข่าวเดียวกันคาดการณ์ว่า ในช่วงปี พ.ศ. 2564 – 2571 ตลาดจะขยายตัวในอัตราเฉลี่ยปีละ 22.4% อย่างต่อเนื่อง เนื่องจากการแพทย์ทางไกลมีส่วนช่วยบรรเทาปัญหาจำนวนผู้ป่วยโรคเรื้อรัง (Chronic) ที่เพิ่มขึ้น, ภาวะสังคมผู้สูงอายุ (Aging Society), ภาระค่าใช้จ่ายในการเดินทางของผู้ป่วย, การขาดแคลนบุคลากรทางการแพทย์, และความแออัดของผู้ป่วยในโรงพยาบาล

สำหรับตลาดสิงคโปร์ การแพทย์ทางไกลมีแนวโน้มเติบโตอย่างต่อเนื่อง เมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2563 บริษัท Ipsos Group S.A. ได้สำรวจข้อมูลความนิยมผู้ใช้บริการด้านสาธารณสุขทางไกล (Telehealth) ในสิงคโปร์ แล้วพบว่า แพทย์เวชปฏิบัติทั่วไปประมาณ 70% มีความรู้เกี่ยวกับการสาธารณสุขทางไกล แต่มีผู้ใช้งานจริงเพียง 30% เท่านั้น ในช่วงก่อนสถานการณ์โควิด-19

นอกจากนี้ ชาวสิงคโปร์ 41% กังวลที่จะติดโรคโควิด-19 ในระหว่างการเดินทางไปพบแพทย์ และชาวสิงคโปร์ 23% มีแนวโน้มที่จะใช้บริการด้านสาธารณสุขทางไกลต่อไป หลังสถานการณ์โควิด-19 คลี่คลายแล้ว ซึ่งผลการสำรวจดังกล่าวสอดคล้องกับสถิติของ National Healthcare Group Polyclinics (NHGP) แห่งสิงคโปร์ ว่าในปี พ.ศ. 2564 มีผู้ใช้บริการด้านนี้เพิ่มขึ้นมากถึง 134,000 ครั้ง (No. of visits)

แหล่งข้อมูล