หน้ามืด (Fainting)

  • โดย ศาสตราจารย์เกียรติคุณ แพทย์หญิง พวงทอง ไกรพิบูลย์
  • 6 พฤศจิกายน 2558
  • Tweet
บทความที่เกี่ยวข้อง
หน้ามืด

หน้ามืด ความหมายตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑืตยสถาน พ.ศ. 2542 หมายถึง อาการที่เป็นลม หมดสติ

ทางการแพทย์ หน้ามืด (Fainting) หมายถึงการหมดสติในระยะเวลาสั้นๆโดยเป็นอาการที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว อาการคงอยู่ประมาณ 2 - 3 นาทีและจะกลับมีสติได้ตามปกติ โดยก่อนเกิดอาการอาจรู้สึกอ่อนเพลีย ใจสั่น วิงเวียน คลื่นไส้ อืดอัด/หายใจไม่เต็มอิ่ม/หายใจลำบาก โดยมีกลไกการเกิดจากสมองขาดเลือดไปเลี้ยงในระยะเวลาสั้นๆ

หน้ามืดพบได้บ่อยเมื่อไอรุนแรง เบ่งรุนแรง (เช่น เบ่งอุจจาระ ปัสสาวะ) ยืนนานๆ ภาวะขาดน้ำ มีอาการเจ็บ/ปวดที่รุนแรง หรือมีอาการ/ปัญหาทางอารมณ์/จิตใจ นอกจากนี้อาจเกิดจากผลข้างเคียงของยาบางชนิด (เช่น ยาลดความดันโลหิต) ภาวะซีด การเสียเลือดปริมาณมาก การเปลี่ยนท่าทางจากท่านอนเป็นยืนอย่างรวดเร็ว (มักพบในผู้สูงอายุ) น้ำตาลในเลือดต่ำ (เช่น หลังกินยาเบาหวาน) และก่อนหรือหลังอาการชัก

การดูแลตนเองคือ เมื่อเริ่มมีอาการต้องหาสถานที่นอนลงหรือนั่งลง (ในที่อากาศถ่ายเทได้ดี) เพื่อป้องกันการล้ม ควรผ่อนคลายเสื้อผ้าไม่ให้รัดตัวมากเกินไป เมื่อได้สติให้พักสักครู่จนรู้สึกตัวดีจึงค่อยเคลื่อนไหว แต่ถ้ายังอ่อนเพลียมากควรขอความช่วยเหลือเพื่อนำส่งโรงพยาบาล

เมื่อมีอาการหน้ามืดเกิดขึ้นบ่อยครั้งควรพบแพทย์/ไปโรงพยาบาลเสมอเพื่อหาสาเหตุและการรักษาที่เหมาะสม

บรรณานุกรม

  1. Fainting http://www.nlm.nih.gov/medlineplus/ency/article/003092.html [2015,Oct17]