กระดานสุขภาพ
| สอบถามสุขภาพทางจิตค่ะ | |
|---|---|
|
22 มีนาคม 2561 16:55:46 #1 คือบ้านหนูเหมือนมีปมค่ะ คือแม่ก้เรียนไม่จบ จบแค่ปวส.ซึ่ง หนูมีพี่น้องทั้งหมด4คน หนูเป็นคนที่3 พี่สาวคนเเรกก้เรียนไม่จบ จบแค่ม.4 เพราะท้องก่อนวัยเช่ยกันค่ะ ส่วนคนที่สองเป็นผู้ชาย ค่อนข้างเกเร เรียนติดศูนย์ ส่วนน้องคนเล็กก้ยังอยู่อนุบาล คือหนูไม่สบายใจค่ะถามว่าหนูเป็นเด็กเรียนไหมก้ไม่เท่าไหร่ค้ะ แต่การเรียนก้ถือว่าอยุ่ในระดับที่ดี หนูชอบเล่นโทรศัพแม่ก้จะบ่นตลอดแต่การเรียนหนูไม่เคยตก อย่างเช่นเทอมนี้ค่ะหนูได้3.7 ซึ่งเกรดหนูขึ้นมาจาก3.48 ค่ะ แต่พอบอกทุกคนว่าได้เกรดเท่านี้กับไม่มีใครอะไรเลยทั้งๆที่หนูภูมิใจมากค่ะทีได้เกรดเท่านี้มัยคือแปลว่าหนูสนใจมากขึ้นแต่ทั้งบ้านกับเฉยๆ มันทำให้หนูเหมือนไม่มีตัวตน หนูรู้สึกว่าทุกคนไม่ได้รักหนูค่ะ คือคุนยายก้อเหมือนจะรักพี่ชายค่ะ แบบถ้าพี่ชายอยากได้อะไรยายก้จะให้ตลอด แต่สำหรับหนูพอขอเขามั่งหนูกับไม่เคยได้อะไรเลย เวลาวันเกิดคนอื่นๆในบ้านเขามีเค้กให้กันหมด แต่พอวันเกิดหนูเค่กสักอันยังไม่เคยมีเลยค่ะ ทุกๆครั้งหนูเลยไปหาอะไรกินกับเพื่อนๆมากกว่าหนุ้รู้กสึกว่าเขาลำเอียง ทำไมเขาถึงไม่เห็นความสำคันของหนูบ้างเลย เวลาหนูมีปันหาพอหนูพูดให้เขาฟังก้ไม่เคยมีใครรับฟังแม้กระทั่งแม่ค่ะ ทุกคนเมินหนูหมดหรือแค่ฟังผ่านๆแต่กับครอบครัวอื่น เวลาที่ลูกๆเขามาปรึกษาพ่อแม่เขารับฟังช่วยแก้ปันหา แต่กับหนูมันไม่ใช่อ่ะค่ะ หนูอยสกให้เขาฟังหนูบ้าง หนูเครียดเรื่องเรียนพอมาปรึกสาก็เอาแต่บ่นๆว่าเล่นแต่โทรศัพทำนองนี้ให้สนใจเรียนสิจะได้ไม้ต้องเครียด คือจุดๆนั้นหนูอยากได้กำลังใจมากกว่าคำบ่น หนูรู้ว่าหนูติดโทรศัพนั่นก้เพราะหนูไม่มีเพื่อนคุยเวลาอยู้บ้านจังหาอะไรทำที่มันทำให้หนูหายเบื่อหนูอยากให้เขาสนใจความรู้สึกหนูบ้างสนใจหนูบ้างมีหลายอย่างที่หนูอยากบอกเขาแต่เพราะพวกเขาไม่เคยรับฟังอะไรหนูเลยหนูเลยไม่เคยบอกใครเลยมีแต่เพื่อนที่รู้เรื่องทั้งหมดรู้ว่าหนูรู้สึกยังไงคิดอะไรอยู่แต่คนในบ้านกลับแทบจะไม่รู้อะไรเลย อีกอย่างหนูมีแฟนค่ะก็คยกันมาปีกว่าๆแล้ว แต่เราก้ไม่เคยได้ไปดูหนังด้วยกันเพราะไม่กล้าขอแม่ เพราะรู้ว่าถ้าขอก้คงไม่ได้ไปหนูไม่เคยกล้าทำอะไรเลย อยากไปดูหนังหนูยังไม่กล้าขอเลยค่ะหนูเคยลองขอเขาก้ไม่ให้ไป แต่กับพี่ชายเขากับให้ไปกับแฟนได้ คือหนูเข้าใจค่ะว่าหนูเป็นผูเหญิงเขากลัวหนูผิดพลาด หนูยอมรับค่ะว่าหนูมีอะไรกับแฟนแล้วแต่ทุกครั้งหนูก็ป้องกันไม่ได้ปล่อยตัวแต่ทุกครั้งที่มีอะไรกันแม่ไม่รู้ค่ะเพราะหนูจะไปหลังเลิกเรียนหนูทำแบบรี้ทุกครั้งนั่นเป็นเพราะถ้าหนูขอดีๆหนูจะไม่ได้ไปหนูจึงต้องหนีไปแอบไปซึ่งหนูเองไม่ได้อยสกทำแบบนี้แต่นั่นเป็นเพราะ เขาไม่เปิดโอกาสให้หนู หนูรู้สึกเครียดมากคะหนูอยากให้เขาเข้าใจว่า หนูไม่เป็นแบบที่เขาคิดหรือไม่เป็นแบบเขาหรือพี่สาวหรอกค่ะ เพราะหนูต้องใจไว้ว่าต่อให้หนูดื้อแค่ไหนหนูก้จะเรียนให้จบ แต่หนูก้ไม่เคยบอกเขานะคะว่าหนูคิดไว้แบบนี้ หนูเครียดมากค่ะหนูไม่เคยคุยอะไรกับคนในบ้านได้เลย ถามว่าแม่หนูรู้ไหมว่าทีอะไรกับแฟน แม่หนูรู้ค่ะรู้เมื่อไม่นานนี่แหละคะช่วงนั้นหนูทั้งกลัวโดนด่าโดนตี และช่วงนั้นเขาก็ด่าหนูค่ะ มันทำให้หนูกลัวเวลาที่จะบอกอะไรปรึกสาอะไรทั้งที้จิงแล้วเรื่องแบบนี้หนูมีปันหาเยอะมากค่ะ แต่ก้ไม่กล้าบอกเพราะกลัวโดนด่าโดนตี แต่พอหนูมานั่งคิดๆแล้วที่หนูเป็นแบบนี้ก่เพราะพวกเขาไม่เคยสนใจหนูเลย ไม่เคยปล่อยหนูเลย ไม่เคยรับฟังหนู ถึงตอนนี้หนูก้ยังเรียนอยู่และกำลังจะขึ้นม.5ค่ะ หนูลองขอแม่ไปดูหนังกับแฟนแม่ก้บอกว่าไม่ให้ไป หนูเสียใจมากค่ะนั่นเป็นเพราะพี่ชายหนูก้ขอ แต่แม่ให้แต่กับหนูแม่ไม่ให้ จะให้มองว่าไม่ลำเอียงคนเป็นไปไม่ได้ค่ะ หนูอยากมีอิสระบ้างค่ะหนูอยากให้เขาเข้าใจหนู หนูอยากไปดูหนังจิงๆ เพื่อนๆหนูก้อยู่ต่างจังหวัดกันหมด ล้ะที่อยากไปกับเเฟนก็เพราะที่บ้านหนูไม่ค่อยได้ไปเที่ยวไหนด้วยกันค่ะเพราะเขาทำงานเปิดร้านขายของก้ไม่อยากปิดเพราะกลัวเสียลูกค้าซึ่งปิดเทอมหนูก้อยากไปเที่ยวอยากไปพักผ่อนแต่ก้ไม่มีใครไปได้เพราะติดงานก้มีแต่แฟนที่แบบไปแค่ดูหนังหนุก้ดีใจแล้วอ่ะค่ะ หนูเครียดมากๆเลยค่ะหนูควรทำยังไงดีค้ะ หนูอยากให้เขารู้ว่าหนูรู้สึกยังไงแต่หนูไม่กล้าบอก หนูอยากให้เขาให้อิสระหนูเหมือนที่ทำกับพี่ หนูอยากได้ของขวันวันเกิดเหมือที่พี่ๆแล้วร้องๆหนูได้ หนูอยากให้เขาเข้าใจเรื่องที่หนูต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ณุ้เพราะถ้าเขารุ้หนูจะไม่ได้ทำ หนูอยากให้เขาเป็นที่ปรึกสาหนูมากว่าที่หนูจะต้องไปนั่งคุยกับเพื่อน หรือคุยกับแฟนระบายทุกอย่างให้เพื่อนฟรือแฟนฟัง |
|
| อายุ: 22 ปี เพศ: F น้ำหนัก: 57 กก. ส่วนสูง: 163ซม. ดัชนีมวลกาย : 21.45 (ค่ามาตรฐานคนเอเชีย=18.5-22.9) | |
นพ. อุดม เพชรสังหาร(จิตแพทย์) |
26 มีนาคม 2561 14:59:56 #2 คุณกำลังรู้สึกว่า "ในบ้านหลังนี้ฉันไม่มีตัวตนเอาซะเลย" ไม่ว่าจะทำอะไรดี ๆ สักเพียงไรก็ตาม ไม่มีใครมองเห็นคุณค่าของฉันเลย ใครเจอแบบคุณผมว่าก็คงจะรู้สึกแย่ไม่ต่างไปจากคุณ แต่ถึงแม้จะรู้สึกแย่ แต่คุณก็ยังคงรักษาคุณภาพเรื่องการเรียนของตัวเองเอาไว้ได้อย่างดีเยี่ยมเลยทีเดียว มันแปลว่าคุณนี่ก็เก่งไม่ใช่ย่อย รักษาคุณภาพเรื่องการเรียนเอาไว้ให้ได้ตลอดนะครับ ทีนี้มาว่ากันถึงเรื่องที่คุณอยากให้พ่อแม่ชื่นชมกับผลการเรียนของคุณบ้าง ผมว่ายากนะ เพราะเท่าที่ฟังที่คุณเล่ามาดูเหมือนคุณพ่อคุณแม่ของคุณท่านจะเป็นคนประเภท "ชมใครไม่เป็น" ด้วยเหตุนี้ ถ้าคุณยังหวังอยากให้ท่านชม ผมว่าคุณจะผิดหวังไปตลอด เกรดตั้งเกือบ 4.00 มันไม่ใช่เรื่องที่ใคร ๆ ก็ทำได้นะครับ ต้องคนเก่งเท่านั้น อย่ารอให้คนชม ชมตัวเองเลย ให้ความภูมิใจมันอยู่ที่ตัวเรา ไม่ใช่อยู่ที่คำพูดคำชมของคนอื่นเท่านั้น ต้องทำให้ตัวเรามีค่าด้วยตัวของเราเอง ส่วนใครจะมองเห็นค่าของเราหรือไม่ เราบังคับเขาไม่ได้หรอกครับ ส่วนเรื่องแฟน ที่พ่อแม่ห้ามผมว่ามันเป็นธรรมชาติของพ่อแม่ไทยที่มักจะควบคุมลูกสาวมากกว่าลูกชาย โดยเฉพาะในกรณีพ่อแม่ของคุณ ท่านเคยมีประสบการณ์จากลูกสาวคนโตมาก่อน มันคงยากที่จะให้ท่านปล่อยให้คุณเป็นอิสระอย่างที่คุณต้องการ ฟังท่านไว้บ้างก็ดีนะครับผมว่า เพราะคุณเองก็ยังไม่พร้อมพอที่จะรับผิดชอบต่อชีวิตของตัวเองได้อย่างเต็มที่หากเกิดพลาดพลั้งแบบพี่สาวขึ้นมา ไว้ให้คุณพร้อมพอที่จะรับผิดชอบต่อชีวิตของตัวเองได้อย่างเต็มที่ก่อนดีกว่า สิ่งที่ท่านทำลงไปอาจจะเป็นเพราะความหวังดีก็ได้ ลองเปลี่ยนวิธีมองการกระทำของคุณพ่อคุณแม่ดูบ้าง มันอาจจะทำให้คุณรู้สึกสบายใจกับการควบคุมของคุณพ่อคุณแม่ได้มากกว่าที่เป็นอยู่ เอาใจช่วยนะครับ นพ.อุดม เพชรสังหาร |
Anonymous