ชีวิตเรานี่มันไร้ค่ามากเลยใช่มั้ย มันไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย เกิดมาทำไมถ้าเกิดมาแล้วเลวกว่าหมา โง่กว่าควาย ตายซะดีกว่ามั้ย ไม่สมควรที่จะกิดมาเลย คนที่ไม่เห็น คนที่ไม่ตั้งใจทำ มันผิดมากใช่มั้ย ทำไม่ชีวิตนี้มันถึงทรมาน มันถึงแล้วร้ายขนาดนี้ มันเป็นเวรกรรมอะไรของหนู ถ้าเราเลวมาก ถ้าเราชั่วมากให้หนูเกิดมาทำไม หนูอยากตายค่ะ หนูไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ววันนี้ ชีวิตที่ไร้ค่าอยู่ต่อไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่สมควรจะอยูให้หนักโลกหรอก หนูสู้ไม่ไหวอีกแล้ว หนูทนกับทุกสิ่งทุกอย่างต่อไปไม่ไหวแล้ว ปัญหาเยอะมาก สร้างปัญหา สร้างความทุกข์ใจให้หนูได้ทุกวัน คิดว่าหนูจะรับมันไหวหรอ ไม่ไหวค่ะ คนนะไม่ใช่เครื่องจักร เมื่อคืนแค่เสี้ยววินาทีเองนะที่หนูหยุดการผูกคอตาย แล้วคิดว่าวันนี้หรือวันต่อไปมันจะมีเสี้ยววินาทีนั้นมั้ย ในเมื่อทุกคนไม่เห็นค่าของหนูเลย รุมหนูทุกอย่าง โยนความผิดมาให้หนูทุกเรื่อง ด่าหนูสารพัดอย่างที่อยากจะด่า ทั้งที่หนูทำทุกอย่างให้คุณเต็มที่แล้ว มันอาจจะถึงเวลาของหนูแล้วก็ได้ ที่หนูจะฆ่าตัวตายสำเร็จเข้าสักวัน หนูพยายามอดทนนะเพราะไม่อยากให้เรื่องร้าย ๆ มันเกิดขึ้น แต่ก็เนาะถ้ามันไม่ไหวแล้วจริง ๆ และมันก็คงจะเร็ว ๆ นี้แหละ ถ้ามันจะไม่ไหวแล้วจริง ๆ หนูจะพยายามอยู่ให้นานที่สุดนะ

หนูขอโทษนะถ้าข้อความมันทำให้บางคนรู้สึกไม่ดี หลายคนอาจจะคิดว่าหนูเป็นบ้าไปแล้วก็ได้ ใครอยากแนะนำอะไรก็แนะนำได้นะคะ ^_^  ^_^

สาเหตุที่คุณเครียดดูน่าจะมาจากการที่คุณถูกกักบริเวณ
แต่เพราะอะไรคุณถึงถูกกักบริเวณคุณไม่ได้บอกมา จึงไม่สามารถตอบคุณได้ครับว่าควรจะทำอย่างไร

ลองหาคำอธิบายว่าเพราะอะไรคนรอบข้างถึงทำแบบนี้กับคุณ ถ้าคุณเข้าใจเหตุผล บางทีคุณอาจพบทางออกของปัญหานี้ด้วยตัวคุณเองก็ได้

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หนูยังไม่เข้าใจเลยค่ะว่ากักบริเวณหนูทำบ้าอะไร หมอช่วยบอกหนูหน่อยว่าหนูผิดมากมั้ย คือ หนูออกไปข้างนอก ไปธนาคาร และก็ไปคุยงานนิดหน่อย ประมาณครึ่งวันได้แล้วทีนี้มีหามาหาที่บ้านแล้วหนูไม่อยู่ไม่ได้เจอกัน พอหนูกลับเข้ามาบ้านเท่านั้นแหละค่ะ ด่าหนูกันใหญ่เลยค่ะ  หาว่าไปเที่ยว บ้านช่องไม่อยู่ สารพัดอย่าง แล้วก็ยึดทุกอย่าง อักบริเวณไว้ เรื่องแค่นี้อ่ะ หนูผิดมากเลยหรอคะ ถ้าเป็นหมอ หมอเครียดมั้ยละ กะว่าคืนนี้ (23 พ.ค. 59) จะเป็นคืนสุดท้ายของหนแล้ว

ขอบคุณหมอมากนะคะ

ติดตามฟังเรื่องราวของคุณอยู่นะครับ และเข้าใจในความรู้สึกอัดอั้นตันใจของคุณ

ระบายออกมาเถอะครับ บางทีการได้ระบายออกมามันก็ช่วยให้เราโล่งไปได้ การเก็บกดไว้นาน ๆ มันก็บั่นทอนจิตใจเราได้เหมือนกัน การระบายออกจนใจมันโล่ง อาจทำให้เรามองเห็นหนทางแก้ปัญหาก็ได้ ตอนที่ใจมันกลัดกลุ้ม มันมองอะไรไม่ออกหรอกครับ

ถ้าคุณสบายใจที่จะเล่าอะไรที่ลึกกว่านี้ หรือคิดว่าผมเป็นเพื่อนคนหนึ่งที่สามารถปรับทุกข์ได้ ผมยินดีรับฟังครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หนูสับสนค่ะ หนูไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิตตัวเองดี ตอนนี้หนูไม่ไหวแล้ว หนูเครียดมากจนหนูเริ่มป่วย เริ่มกินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ ไม่มีแรง แย่มาก ๆ เลยค่ะตอนนี้ บางทีก็ตั้งคำถามกับตัวเองนะ ว่า อยู่ไปทำไม อยู่ไปเพื่ออะไร ทุกวันนี้คิดถึงพ่อค่ะ พ่อเสียไป 12 ปีแล้วอยากไปอยู่กับพ่อ อยากให้พ่อมารับไปอยู่ด้วย อยากอยู่กับพ่อ เพราะถ้าวันนี้พ่ออยู่ด้วยหนูก็ไม่ต้องตกอยูในสภาพนี้ ไม่ต้องทรมานแบบนี้ หลาย ๆ ครั้งพยายามฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จไม่รู้ทำไม เครียดค่ะยอมรับว่าเครียดมากมายไม่รู้จะเอายังไงดี ออกไปไหนก็ไม่ได้ เซ็งค่ะ คิดไม่ออก บรรยายออกมาไม่ถูกเหมือนกันค่ะ

เล่าเรื่องที่คุณถูกกักบริเวณให้ฟังหน่อยได้มั้ยครับว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หนูอยู่บ้านแฟน อยู่ด้วยกัน 3 คน มี แม่แฟน แฟน และก็หนู เราทำงานออนไลน์ค่ะ ทำเกี่ยวกับอินเตอร์เน็ตและเว็บไซต์ ต่มงคนต่างหน้าที่กันค่ะ แต่ก็มีอีกไปข้างนอกบ้าง ส่วนใหญ่ก็จะไปธนาคาร และก็ไปคุยเรื่องงานบ้างนิดหน่อยค่ะ ตอนแรกก็ไปด้วยกันตลอด แต่หลัง ๆ แฟนเค้าไม่อยากไปหนูเลยต้องไปคนเดียว แต่ไม่ได้ไปบ่อยนะคะ 2-3 วันจะไปครั้งนึง แต่ก่อนที่จะถูกกักบริเวณแปลกมากเลยค่ะ มีเจ้าหน้าที่และก็ตำรวจมาหาหนูที่บ้านบ่อยมาก แต่ไม่เจอหนูเจอแต่แฟนกับแม่แฟน พอเค้ามาหาหลายครั้งเข้าหนูก็เริ่มมีปัญหากับที่บ้าน ทุกคนเริ่มเปลี่ยนไปหาว่าเอาแต่ไปเที่ยว บ้านช่องไม่ยอมอยู่ คนมาหารู้บ้างมั้ย หนูไม่รู้นะคะว่าเค้ามาเรื่องอะไร ทีนี้ก็ยาวเลยค่ะ มีปัญหากันบ่อยขึ้นไม่รู้ทำไม เสร็จแล้วเค้าก็ยึดทุกอย่างไปหมดเลยค่ะ

เค้าเอาไปหมดเลยค่ะ กุญแจรถ กระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ ห้ามโทรหาใคร ใครโทรมาต้องบอก ไปไหนไปด้วยทุกฝีก้าว ไม่มีอิสระเลยค่ะ เดือนกว่าแล้วค่ะที่อยู่แบบนี้ ตอนนี้หนูอยากตายค่ะ หนูต้องการฆ่าตัวตาย เข้าใจมั้ยคะ

แฟนกับคุณแม่ของแฟนเล่าให้ฟังมั้ยครับว่าตำรวจมาหาคุณด้วยเรื่องอะไร

นพ.อุดม เพชรสังหาร

บอกค่ะ บอกว่ามีคนแจ้งว่าหนูจะฆ่าตัวตายก็เลยมาหา หนูก็เลยงงเพราะหนูไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลย แค่นั่งซึมอยู่หน้าประตูบ้านเฉย ๆ ค่ะ หมอค่ะ 2-3 คืนมานี้ หนูพยายามกินยาตายตลอด แต่เหมือนมีอะไรบางอย่างมาขวางหนูไว้ตลอดเหมือนกันทำไมหรอคะ เพราะอะไร หนูไม่อยากอยู่แล้ว คืนนี้หนูกะว่าจะผูกคอตาย ดูซิว่าจะมีอะไรมาขวางหนูอีกมั้ย

ฟังแล้วตำรวจก็มาด้วยเจตนาดีนะ

เมื่อประมวลเหตุการณ์ที่คุณเล่ามา ดูเหมือนคุณส่งสัญญาณจะฆ่าตัวตายก่อนที่ญาติจะแจ้งตำรวจ ยึดกุญแจรถ ยึดกระเป๋าตังค์และโทรศัพท์ ผมเลยยังสงสัยอยู่ว่าอะไรคือสาเหตุที่ทำให้คุณอยากทำร้ายตัวเองแบบนั้น

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หนูเบื่อค่ะ หนูเหนื่่อยมามากแล้ว หนูเครียดกับหลาย ๆ เรื่อง แม้แต่ตอนนี้เองหนูก็กำลังจะฆ่าตัวตายอยู่เหมือนกันค่ะ หนูหาทางออกให้กับตัวเองไม่ได้ หนูคุยกับใครก้ไม่ได้  หนูทำอะไรไม่ได้เลย แล้วจะให้หนูอยูไปทำไมคะ มันมีประโยชน์อะไรที่จะอยู่ ในเมื่อชีวิตนี้มันไร้ค่า จะอยู่ให้หนักโลก หนักแผ่นดินทำไมคะ ตอนนี้หนูกรีดแขนซ้ายตัวเองจนไม่เหลือพื้นที่ให้กรีดแล้ว เหลืออย่างเดียวคือฆ่าตัวตายที่หนูกำลังจะทำ ขอบคุณหมอมากนะคะที่ทำให้หนูรู้ว่าหนูยังมีเพื่อน ตอนนี้หนูไม่ไหวแล้วจริง ๆ ค่ะ สภาพจิตใจหนูแย่มาก ๆ ทุกอย่างไม่มีแสงสว่างอีกแล้วค่ะ

ผมคิดว่าคุณกำลังไม่สบายและเป็นความไม่สบายทางใจด้วย น่าจะต้องมีจิตแพทย์คอยเป็นที่ปรึกษาใกล้ชิด การปรึกษาจิตแพทย์อาจทำให้คุณมองเห็นปัญหาได้หลากหลายลู่ทางมากขึ้น และในนั้นมันอาจจะมีวิธีที่เหมาะกับปัญหาของคุณก็ได้

เคยบอกแฟนให้พาไปปรึกษาจิตแพทย์บ้างรึเปล่าครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

เคยบอกค่ะว่าอยากไปหาหมอ อยากได้ยาคลายเครียด แต่ไม่ได้บอกว่าจะไปพบจิตแพทย์ค่ะ แล้วแฟนก็บอกว่าไปทำไม ไม่ได้เจ็บ ไม่ได้ป่วย ไปให้เสียเวลา คือเค้าไม่เข้าใจอะไรเลย จนหนูครียดและระบายด้วยการกรีดแขนตัวเอง พอเค้าเห็น เค้าก็ด่า โวยวาย แต่ก็ไม่พาไปหาหมออยู่ดี อาทิตย์นึงมานี้หนูพยายามฆ่าตัวตายมา 4 ครั้งแล้วค่ะ เพราะว่าหนูไม่รู้จะเอายังไงกับชีวิต

ถึงตอนนี้ผมว่าแฟนคงเขาใจแล้วกระมังครับว่าปัญหาที่กำลังเกิดกับคุณและครอบครัวนั้นมันรุนแรงเหมือนกัน และส่งผลกระทบต่อคนในบ้าน ขนาดตำรวจยังต้องเข้ามายุ่งเลย
มันเป็นปัญหาทางสุขภาพจิต แต่มันก็มีทางออก การปรึกษาจิตแพทย์จะช่วยให้อะไร ๆ มันดีขึ้นครับ คุยกับแฟนและคุณแม่ของแฟนดูอีกทีนะครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หมอคะ หนูคุยแล้วค่ะ เล่าความรู้สึกให้เค้าฟังทุกอย่างเลย หนูบอกเค้าว่าหนูไม่อยากทำร้ายใครตอนที่หนูคุมตัวเองไม่ได้  เค้าโกรธมากเลยค่ะ เค้าบอกว่าทำไมต้องปรึกษาจิตแพทย์ ทำไมอยากไปพบจิตแพทย์ กับเรื่องแค่นี้ มึงก็อยู่เฉย ๆ ซิ มึงบ้าหรอ ถ้ามึงบ้ามากมึงก็ไปตายซะ ไปตายที่ไหนก็ไป ผมไม่อยากอยู่กับคนบ้า เค้าพูดอย่างนี้อ่ะหมอ หมอจะให้หนูทำยังไง ถ้าเป็นแบบนี้ให้หนูตายซะเลยดีกว่ามั้ย เพราะทุกวันนี้หนูก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหมือนกัน ตอนนี้หนูเตรียมทุกอย่างไว้แล้ว ทั้ง เชือก ยานอนหลับ คือ ตายก็ตายอ่ะ ไม่อยู่มันแล้ว

สถานการณ์ของคุณน่าเห็นใจมากครับ และดูเหมือนว่าทั้งคุณและแฟนกำลังใจความโกรธเข้าสู้กัน ซึ่งไม่น่าจะเป็นผลดี ตอนนี้ลองทบทวนตัวเราเองก่อนดีมั้ยครับ คอยสังเกตอารมณ์ตัวเองและเตือนตัวเองเวลาที่รู้สึกว่ากำลังจะโกรธ การที่คุณสามารถควบคุมความโกรธได้มันจะช่วยให้สถานการณ์ดีขึ้น การที่แฟนคุณพูดแบบนั้นอาจเป็นเพราะเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะแก้ปัญหาอย่างไร ก็เลยใช้ความโกรธเข้ามาจัดการปัญหาแทน ใจเขาอาจจะไม่ได้มองคุณในแง่ร้ายอย่างที่คุณคิดก็ได้

นพ.อุดม เพชรสังหาร

ปัญหาคือ หนูคุมอารมย์ตัวเองไม่ได้เลย หนูไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง เกิดขึ้นตอนไหน รู้อีกทีคือมันเกิดขึ้นแล้ว ตอนหนูกรีดแขนตัวเองเหมือนหนูไม่มีความรู้สึกอะไรเลย คือพูดง่าย ๆ ไม่รู้ตัวเองเลยนะเวลาขณะนั้น มันก็เลยแย่ไปหมดทุกอย่าง แฟนก็ไม่เข้าใจอะไรเลย คำพูดคำเดียวมันทำให้หนูลุกขึ้นมาฆ่าตัวตายได้เลยแหละค่ะ หนูไม่รู้จะทำยังไงแล้วอ่ะค่ะกับสิ่งที่เกิดขึ้น หนูจัดการกับตัวเองไม่ได้จะให้หนูทำยังไงละคะ หนูไม่เห็นทางออกอะไรเลย

เหนื่อยมากค่ะ เครียดมากด้วย หนูไม่อยากอยู่ต่อไปอีกแล้วค่ะหมอ หนูทำอะไรไม่ได้เลย ไปโรงพยาบาลก็ไม่ได้ โทรหาใครก็ไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้ 3 เดือนกว่าแล้วนะคะที่หนูตกอยู่ในสภาพนี้ เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก ๆ คน ไม่เจอไม่รู้หรอกว่ามันเป์นยังไง สำหรับตอนนี้สิ่งที่เหลืออยู่ที่หนูหนูสามารถทำได้ก์คือ การจบชีวิตตัวเองด้วยวิธีใดวิธีนึง เพราะมันเป็นทางออกเดียวแล้วมั้งคะ หนูอดทนมาตลอดจนตอนนี้หนูทนกับอะไรไม่ไหวอีกแล้ว และหนูก็ไม่สามารถจัดการกับอารมย์ ความรูสึกตัวเองได้อีกด้วย แย่นะคะ ไม่มีความหมายที่จะอยูทต่อไป ยิ่งปรึกษาคนในบ้านก็ยิ่งเพิ่มความเครียดให้กับตัวเอง หมอค่ะ หนูมียา dormicum 15mg  อยู่ 20 เม็ด หนูคิดที่จะกินทั้งหมดครั้งเดียว มันจะมีผลอะไรมั้ยคะ หนู!!!! ไม่เห็นแสงสว่างในชีวิตหนูอีกแล้วค่ะคุณหมอ

รับฟังคุณอยู่นะครับ
อย่างที่บอกแหละครับ พยายามควบคุมตัวเองให้ได้ มันอาจจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดีขึ้น เป็นกำลังใจให้นะครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

แล้วถ้าหนูคุมไม่ได้ละคะ มันจะเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่แย่อยู่ก็จะแย่ลงไปอีกใช่มั้ย แล้วหมอจะให้หนูทำยังไง จะมีใครมาช่วยหนูได้ หนูผิดมากหรอคะ หนูผิดตั้งแต่เกิดเลยใช่มั้ย ที่หนูเป็นอยู่แบบนี้ หนูเองหนูก็ไม่อยากอยู่แบบนี้หรอกค่ะ ไม่มีใครอยากเครียดหรอกใช่มั้ย ไม่มีใครอยากถูกสังคมมองตราหน้าว่าเป็นคนบ้าหรอก ถึงเรื่องมันจะใหญ่แค่ไหนถ้าทางบ้านไม่สนใจ เค้าก็ไม่มีวันเข้าใจ ความเครียดของหนูมันเพิ่มขึ้นทุกวัน ความรู้สึกว่าอยากมีชีวิตอยู่มันก็ลดลงทุกวันเหมือนกัน ถ้ายังเป็นอยูแบบนี้อีกไม่กี่วันก็คงถึงวันสุดท้าย หนูเหนื่อยจังเลยค่ะ หนูไม่รู้จะทำยังไงต่อไปอีกแล้วค่ะ

เราโต้ตอบกันทางเว็บไซต์ก็หลายสัปดาห์แล้ว เหตุการณ์ดูไม่ได้เลวร้ายมากขึ้น แสดงว่าคุณควบคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีทีเดียว ถือว่าเป็นความก้าวหน้าระดับหนึ่ง พยายามเพิ่มขึ้นอีกครับ

ทีนี้เวลาโกรธ ให้พยายามเตือนตัวเองว่ากำลังโกรธ แล้วคุณจะควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีขึ้นครับ

ส่วนอะไรที่มันอึดอัด ก็เขียนระบายออกมา มันจะได้โล่งใจขึ้นครับ

นพ. อุดม เพชรสังหาร

หมอคะ ช่วยหนูด้วย หนูพยามยามจนถึงที่สุดแล้ว หนูคุมมันไม่ได้เลยค่ะ ช่วงนี้หนูทำร้ายแม่แฟน ทำร้ายตัวเอง และก็พยายามจะฆ่าแฟนตัวเอง หนูจะทำยังไงดีคะ หนูไม่สามาถจัดการกับอารมย์ ความคิด ตัวเองได้ดีไปกว่านี้อีกแล้ว หนูรับสถานการณ์ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว หนูจะพูดยังไงให้เค้าเข้าใจ หนูจะทำยังไงให้หนูไม่ตกอยู่ในสภาพนี้ (หนูยังถูกกักบริเวณอยู่ ทำให้หนูกดดันมากขึ้น) หนูพยามยามทำตามที่หมอบอกนะคะ แต่ตอนนี้มันไม่ได้แล้วจริง ๆ ยอมรับว่าอึดอัดมาก ทรมานมาก หนูไม่รู้จะขอให้ใครช่วยแล้ว ผู้ใหญ่บ้าน อสม. ก็ช่วยไม่ได้ เค้าบอกต้องคุยกับคนในครอบครัว แต่คนในครอบครัวไม่เข้าใจ ทำไงดีคะ ช่วยแนะทางออกให้หนูหน่อยได้มั้ยคะ บอความกรุณาเถอะคะ ตอนนี้แย่มาก ๆ เลย ขอบคุณหมอมากค่ะที่คอยแนะนำ หนูพยายามไม่ให้มันเลวร้ายลง แต่ มันเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว

ที่หนูไม่ตอบทันทีที่อ่าน เพราะ หนูพยายามทำตามที่หมอบอกค่ะ

อย่าเพิ่งท้อครับ มันไม่ง่ายอย่างที่คุณว่า เพราะมันฝืนสิ่งที่เราเคยชินมาตลอด การเริ่มทำอะไรใหม่ ๆ ที่ฝืนกับความเคยชินของเรา ในตอนแรก ๆ มันจะยากเสมอ แต่ถ้าเราพยายามต่อไปอีกมันจะช่วยให้เรามีวิธีใหม่ในการจัดการกับปัญหาครับ

ตอนนี้สิ่งที่น่าจะทำให้คุณเกิดปัญหาก็คือ เวลาโกรธคุณจะระเบิดออกมาทันที มันเลยทำให้เกิดปัญหาตามมา การเตือนตัวเองให้รู้ตัวว่า "ฉันกำลังโกรธแล้วนะ" จะนำไปสู่การควบคุมความโกรธที่เกิดขึ้น ดังนั้นพอรู้ตัวว่ากำลังจะโกรธต้องเตือนตัวเองให้ได้ครับ

ทีนี้พยายามฝึกตัวเองแบบนี้นะครับ

1. หาที่นั่งสบาย ๆ จะนั่งบนเก้าอี้หรือนั่งกับพื้นก็ได้
2. เมื่อนั่งได้สบายแล้ว หลับตา หายใจเข้าออกช้า ๆ และในระหว่างที่กำลังหายใจเข้าออกช้า ๆ อยู่นั้น ให้ดึงเอาความคิดของตัวเองมาจับอยู่ที่ลมหายใจเข้าออกนั้น ควบคุมมันอย่าให้มันวอกแวกไปที่อื่น ทำแบบนี้วันละ 2 ครั้ง เช้ากับเย็นก่อนเข้านอน แรก ๆ ทำสัก 5 - 10 นาที แล้วค่อย ๆ เพิ่มเวลาขึ้นเรื่อย ๆ เป็น 20 หรือ 30 นาที จนรู้สึกว่าตัวเองสามารถควบคุมความคิดให้นิ่งอยู่กับลมหายใจได้เร็วและนานที่สุดโดยไม่วอกแวกไปไหนเลย
3. เวลาเริ่มรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะโกรธ ให้เตือนตัวเองทันที แล้วใช้วิธีหายใจเข้าออกช้า ๆ แบบที่ฝึกมา ทำจนรู้สึกว่าความโกรธมันหายไป

ความโกรธมันมีพลังมาก มันสามารถที่จะทำให้เราทำอะไรโดยที่ไม่ทันยั้งคิดได้เสมอ จึงต้องระบายออกมา แต่ก็ต้องระบายในทางที่มันเหมาะสม ว่าง ๆ ลองเขียนระบายเรื่องราวต่าง ๆ ที่คุณรู้สึกอึดอัดใจ เขียนไปเรื่อย ๆ แต่ไม่ต้องให้ใครอ่าน มันจะช่วยให้คุณโล่งใจขึ้น แต่ถ้าคุณอยากจะให้ผมอ่านด้วย ก็ส่งมาที่เพจนี้ก็ได้ เขียนอะไรก็ได้ที่คุณอยากเขียน ผมยินดีอ่านและรับฟังสิ่งที่คุณเขียนระบายออกมา ถ้ามีประเด็นอะไรที่ผมพอจะชี้แนะจากสิ่งที่คุณเขียนมา ผมก็จะเขียนตอบไป

อย่าท้อนะครับ มันอาจจะยังไม่ได้อย่างใจเรา แต่ถ้าคุณพยายามต่อ มันต้องได้สักวัน เป็นกำลังใจให้ครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หมอคะ หนูขอโทษนะคะ ตอนนี้มันกลับตาลปัตรกันหมดเลยอ่ะค่ะ หนูเริ่มคุมอารมย์ตัวเองไม่ให้ระเบิดออกมาได้บ้างแล้ว แต่พอหนูไม่ระเบิดออกมาหนูกลายมาเป็น ร้องไห้ เก็บตัว ไม่พูดไม่จา ทำร้ายตัวเอง มันเป็นเพราะอะไรหรอ หรือว่าเราอ่อนแอ

หนูก็ไม่รู้เหมือนกันนะคะว่าทำไม่ทุกอย่างต้องเป็นแบบนี้ หนูทำทุกอย่างดีที่สุดแล้ว หนูดูแลคนในครอบครัวดีมาก แต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย กลับกลายเป็นว่าทุกสิ่งที่เราทำผิดไปหมด หลายครั้งคิดว่าไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว แต่ถ้าเรายังอยู่เราก็จำเป็นต้องทำ จะให้เราทำตัวเป็นคนที่เห็นแก่ตัวหนูก็ทำไม่ได้ แต่ก็ใช่ว่าหนูจะเป็นคนดีนักหรอก หนูอยากให้หลาย ๆ อย่างมันดีขึ้นกว่านี้จังเลยค่ะ ไม่ต้องทั้งหมดก็ได้ ไม่ช่วยทำอะไร ไม่ช่วยหาเงินไม่ว่า ขอแค่อย่ามาทำร้ายจิตใจกันเลย อย่าทำให้จิตใจย่ำแย่ไปกว่านี้อีกเลย ทุกวันนี้ก็แย่พออยู่แล้วค่ะ ทำไมหรอคะ เรามาอยู่ที่นี่ บ้านเราสร้างให้ ให้มีบ้านดี ๆ อยู่เหมือนคนอื่นเค้า รถเราซื้อให้ จะได้ไปไหนมาไหนได้สะดวก เจ็บป่วยเราดูแล พาไปหาหมอ เรายังไม่ดีอีกใช่มั้ย ไม่มีอะไรดีเลยใช่มั้ย จะให้เราทำอย่างไรอีก เราก็คนนะไม่ใช่เครื่องจักร มีความรู้สึกเหมือนกัน เจ็บป่วยก็เป็น แต่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย สักคน

ว่าครอบครัวแฟนไม่เข้าใจแล้ว แม่ตัวเองก็ไม่เคยเข้าใจอะไรเหมือนกัน โทรไปปรึกษาก็โดนด่ากลับมา ถามถึงแต่เงิน ไม่เคยถามว่าลูกเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย ไม่ได้ต้องการอะไรมากหรอก แค่คำพูดจากแม่สักคำที่ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นก็พอ คนที่เข้าใจเราที่สุดก็มีแต่พ่อคนเดียว แต่ก็ขาดการติดต่อไป 12 ปีแล้ว ไม่เหลือใครแล้วจริง ๆ ชีวิตนี้ อยากบอกให้พ่อรู้ว่าหนูยังรอพ่ออยู่ทุกวันนะคะ ที่หนูยังอยู่เพียงเพราะความหวังที่ว่าจะได้เจอพ่อ ถ้าวันไหนหนูตัดใจที่จะเลิกหวังทุกอย่างก็จะจบค่ะ

เมื่อไหร่หรอ เมื่อไหร่ที่หลายอย่างมันจะดีขึ้นมาบ้าง จะมีวันนั้นเหมือนคนอื่นเค้ามั้ย มีวันที่ใจดวงนี้จะดีขึ้นกว่านี้มั้ย ใจที่บอบช้ำก็แค่รอวันที่แตกสลายงั้นหรอ ทุกวันนี้ไม่เข้าใจชีวิต ไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น และก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะเข้าใจ

อยากให้มีปาฏิหาริย์ที่สามารถมาเปลี่ยนแปลงทุกอย่างได้

คราวนี้ผมว่าผมเห็นสัญญาณที่ดีจากคุณนะ

นั่นคือ "คุณเริ่มควบคุมตัวเอง ไม่ให้ไประเบิดอารมณ์กับคนอื่นได้แล้ว"
แต่ที่ยังต้องปรับอยู่ก็คือ แทนที่จะไประเบิดอารมณ์กับคนอื่น คุณกลับหันมาตำหนิตัวเองและรู้สึกว่าตนเองไร้ค่า

การที่คุณไปล้งเล้งกับคนอื่น ดูเหมือนว่ามันทำให้คนอื่นสนใจคุณมากกว่าการที่คุณอยู่เฉย ๆ หรือว่าในใจลึก ๆ คุณอยากให้ใคร ๆ เขาใส่ใจคุณบ้าง เมื่อไม่มีใครสนใจ คุณก็เลยใช้วิธีล้งเล้งเพื่อให้คนหันมาสนใจ

คุณรู้สึกว่าให้คนอื่นมาเยอะมากแล้ว แต่ทำไมไม่มีใครใส่ใจหรือเห็นคุณค่าของคุณบ้าง
เมื่อไม่มีคนสนใจ คุณก็เลยรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่าเอาซะเลย

ที่ตั้งประเด็นแบบนี้ เพราะอยากให้ลองคิดครับ
1. ถ้าคุณอยากให้ใครสักคนสนใจคุณบ้างโดยใช้วิธีการล้งเล้งอย่างที่กำลังทำ ผมว่าผลมันจะเป็นตรงกันข้ามนะ

2. คุณทำอะไรมาก็เยอะ ให้คนมาก็ไม่น้อย มันแสดงว่าคุณเป็นคนมีผลงาน คนไม่เก่ง ไม่มีฝีมือทำไม่ได้หรอก แต่คุณกลับไม่รู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำลงไปเลย คุณรอแต่จะให้คนอื่นมาชมตัวเองแล้วถึงจะมีความสุข พอไม่มีคนชมคุณก็เลยเป็นทุกข์(และโกรธเขาอีกต่างหาก)

จริง ๆ คุณไม่ได้ต้องการแค่คนชมหรอก แต่คุณต้องการให้คนรอบ ๆ ข้างรักคุณเลยแหละ และการที่เขาไม่สนใจคุณก็เลยรู้สึกว่าเขาไม่รัก

ฝากลองคิดใน 2 ประเด็นนี้ดูนะครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หนูขอขอบคุณ นพ. อุดม เพชรสังหาร มาก ๆ ค่ะสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคำแนะนำ

หนูรู้ว่ามันผิด ทั้งความคิด และ การกระทำ

ตอนนี้ทุกอย่างมันกลับกันหมดแล้วคะ คุณหมอไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ หนูไม่ระเบิดอารมย์ใส่ใคร หนูไม่คุยกับใคร ไม่ต้องการอะไรจากใครแล้ว และก็ไม่ทำอะไรเพื่อใครอีกแล้วเช่นกัน

ขออยู่ในห้องสี่เหลื่ยมแบบนี้คนเดียว อยู่เงียบ ๆ รอวันและเวลาก็พอ (รอการได้รับการรักษาทางความคิดหรือรอวันนั้น)

เดือนนี้ คือ เดือนเกิดของหนู และบางทีอาจะเป็นเดือนสุดท้ายเช่นกัน

ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริง ๆ ขอบคุณจากใจเลยค่ะ

ดู ๆ แล้วคุณกำลังน้อยใจนะ แต่ถ้าคุณอยากจะระบายหรือปรึกษาอะไรอีก เขียนมาได้เลยนะครับ ผมยินดีรับฟัง

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หมอคะ หนูขอโทษ หนูสู้ต่อไปไม่ไหวแล้วจริง ๆ ยกโทษให้หนูด้วยนะคะ หนูขออโหสิกรรมค่ะ