ดูคุณค่อนข้างจะไว้ใจคนยากนะ ลักษณะแบบนี้จะทำให้คุณรู้สึกว่าคนรอบข้างชอบทำอะไรที่ไม่ดีกับคุณอยู่ตลอดเวลา พึ่งใครก็ไม่ได้ ความรู้สึกแบบนี้นานๆ ไปมันจะทำให้คุณรู้สึกท้อแท้เบื่อหน่าย เกิดอารมณ์เศร้าและโรคซึมเศร้าขึ้นได้

ลองเปลี่ยนวิธีมองโลกมองคนใหม่บ้างก็ดีนะครับ บางทีคุณอาจจะสบายใจกว่าที่เป็นอยู่ก็ได้ โลกไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเสมอไปหรอกนะครับ

โรคซึมเศร้าต้องกินยาติดต่อกันนานพอสมควร อย่างน้อยก็ประมาณ 4 เดือน ถ้าคุณต้องย้ายที่อยู่ คุณสามารถบอกคุณหมอให้เขียนจดหมายเล่ารายละเอียดการเจ็บป่วยของคุณ ตลอดจนการรักษาที่คุณหมอให้ไว้เพื่อนำไปให้คุณหมอคนใหม่ที่คุณจะไปพบเพื่อการรักษาต่อเนื่องได้ ส่วนจะไปพบคุณหมอคนไหนก็ขอคำแนะนำจากคุณหมอที่ดูแลคุณอยู่ในตอนนี้ดูนะครับ

นายแพทย์อุดม เพชรสังหาร

ขอบคุณค่ะคุณหมอ ดิฉันไว้ใจคนยากจริงๆค่ะ จะเรียกว่าไม่ไว้ใจใครเลยก็ได้แม้กระทั่งคนในครอบครัวหรือบางครั้งแม้กระทั่งตัวเอง มีความรู้สึกว่าการพูดหรือบอกในบางสิ่งบางอย่างที่คิดหรือที่เกี่ยวกับตัวเองจะทำให้ไม่ปลอดภัย ตอนเด็กๆต้องย้ายไปเรียนไกลบ้านเลยค่อนข้างห่างครอบครัว แต่ก็ค่อนข้างจะมองโลกในแง่ดีจนเกินไป พอโตมาถึงรู้ว่าสิ่งที่เรามองสิ่งที่เราคิดมันเกิดขึ้นจริงบนโลกใบนี้ไม่ได้เลยมองโลกมองคนเปลี่ยนไป

เรื่องคนจะถือว่าค่อนข้างจะโชคไม่ดีเท่าไหร่ก็ได้ค่ะเลยทำให้ไม่ค่อยไว้ใจคนอื่น มักจะเป็นคนที่รับฟังและช่วยแก้ปัญหาให้คนอื่นแต่ไม่มีใครรับฟังหรือช่วยแก้ปัญหาให้ดิฉันได้เลยเลยทำให้คิดหรือทำอะไรคนเดียว สิ่งที่เราคิดหรือว่าทำก็เพื่อครอบครัวแต่กลายเป็นว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครต้องการ รู้สึกล้มเหลว เข้าอะใจอะไรผิดไปทุกอย่าง สิ่งที่คิดที่อยากทำก็ไม่ได้ทำ พอจะมาทำก็ไม่มีความมั่นใจแล้วน่ะค่ะ รู้สึกหมดหวัง ไม่อยากทำอะไร 

ขอบคุณที่ช่วยเตือนนะคะ ถ้าเป็นไปได้อยากให้คุณหมอช่วยแนะนำหน่อยนะคะ

"คุณไม่ไว้ใจใครเลยแม้กระทั่งตัวเอง" แต่ "คนอื่นกลับมาปรึกษาคุณ มาขอความช่วยเหลือจากคุณ" มันแปลว่า "คนอื่นเขาเห็นว่าคุณมีความสามารถ ไว้ใจได้ พึ่งได้" แต่คุณกลับมองไม่เห็นค่าของตัวเอง ความคิดที่คิดว่าตัวเองไม่มีค่ามันจะทำให้เกิดอารมณ์หดหู่ได้ครับ และถ้าเกิดขึ้นอยู่บ่อยๆ สุดท้ายโรคซึมเศร้าก็จะตามมา

ในอดีตชีวิตของคุณต้องพบกับความเจ็บปวด ใครจะทำยังไงกับคุณก็ได้เหมือนกับคุณไม่มีค่าอะไร ความเจ็บปวดตอนนั้นมันทำให้คุณ "ตอบโต้โดยการปฏิเสธที่จะไว้วางใจคนที่ทำแบบนั้นกับคุณ" ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณครับ ใครที่เจอแบบคุณก็คงรู้สึกไม่ต่างไปจากนี้และอาจจะโต้ตอบแบบคุณก็ได้ และตอนนี้เรื่องนีเหตุการณ์นี้มันก็ผ่านไปแล้วนะครับ

แต่คุณกำลังเอาประสบการณ์ที่เคยเกิดขึ้นกับคุณในอดีตมาเป็นหลักในการมองเหตุการณ์ปัจจุบันและมองทุกๆ คนที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับชีวิตคุณในปัจจุบัน เพราะคุณมีความรู้สึกว่ามันจะเกิดขึ้นอีก มันเลยทำให้คุณไม่ไว้ใจใครและไม่มีเพื่อนคู่คิด

ชีวิตที่ไม่มีเพื่อนคู่คิดมันเหงานะครับ

ในขณะเดียวกันคุณก็พยายามทำอะไรบางอย่างกับครอบครัว เพื่อจะบอกว่าคุณก็มีความสามารถเหมือนกันนะ แต่มันก็ล้มเหลวอยู่เรื่อย มันก็เลยยิ่งตอกย้ำความรู้สึกว่าตนเองไร้ค่าของคุณให้ฝังลึกเข้าไปอีก

ทั้งหมดเป็นผลงานของความคิดทั้งนั้นแหละครับ

ฝากการบ้านให้ทำ 2 เรื่องครับ

1. แต่ละวันก่อนนอน จดบันทึกเหตุการณ์หรือกิจกรรมที่แสดงให้เห็นว่าคุณเป็นคนมีค่าให้ได้ 5 รายการทุกวัน

2. ก่อนออกจากบ้านในตอนเช้า อ่านบันทึกที่จดไว้ตั้งแต่ตอนกลางคืน 5 รอบ

ทำแบบนี้ทุกวันจนกว่าคุณจะมีความรู้สึกว่าตนเองก็เป็นคนที่มีค่าเหมือนกับคนอื่นๆ เขาเหมือนกัน

นายแพทย์อุดม เพชรสังหาร

ใช่อย่างที่คุณหมอบอกทุกอย่างค่ะ แต่ดิฉันไม่มีใครให้พูดคุยด้วยได้จริงๆ ยังมีบางอย่างคาใจอยู่

ทุกคนไม่มีใครรู้เรื่องที่ผ่านมา ดิฉันแค่อยากทำให้ดีที่สุด ตอนนี้ทุกคนว่าดิฉันอ่อนแอ ทำไมไม่เข้มแข็ง ไม่รู้จะทำยังไงกับดิฉันแล้ว ตอนนี้ไม่ได้ทำงานค่ะ ไปสมัครงานหลายครั้งแต่ก็ไม่ได้ เหมือนกับตอกย้ำว่าไม่มีใครต้องการ บวกกับรู้สึกเหนื่อย ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไร ดิฉันก็ไม่เข้าใจทำไม่ถึงอ่อนแอนัก

ตั้งแต่เด็กเวลาทำอะไรมักจะโดนตำหนิ โดนต่อว่าต่อหน้าคนอื่น รู้สึกอับอายและไม่เข้าใจทำไมเด็กคนอื่นไม่เห็นจะมีแบบนี้ บางครั้งทำผิดก็เข้าใจแต่บางครั้งไม่ใช่ แค่คิดเห็นไม่ตรงกัน รู้สึกว่าทำผิดตลอดเวลา

บางครั้งเคยพูดกับดิฉันอย่างนึงแต่มาตอนหลังบอกว่าไม่ได้พูด  เค้ามักจะพูดว่าไม่ชอบ เกลียดสิ่งโน้นสิ่งนี้ดิฉันเลยเลี่ยงจะไม่ทำหรือพูดถึง จริงๆก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าทำไมต้องเกลียดอะไรขนาดนั้นเพราะตัวดิฉันเองไม่เคยเกลียดใครหรืออะไรขนาดที่จะแตะต้องไม่ได้เลย ดิฉันจำได้ขึ้นใจแต่เค้าหาว่าดิฉันคิดไปเอง

หลายครั้งโดนขอให้ช่วยอะไรก็ช่วยแต่มักโดนตำหนิ ทำให้ดิฉันรู้สึกว่าดิฉันทำอะไรไม่ได้ดีสักอย่าง ไม่มีอันไหนที่ทำได้ดีเลย บางครั้งก็เลี่ยงที่จะไม่ทำอีกเลย บางครั้งพอโดนห้าม หลายครั้งเข้า ดิฉันก็เข้าใจไปว่าจะทำสิ่งนี้ไม่ได้นะทั้งๆที่อยากจะทำ ทั้งๆที่เป็นคนอื่นคงจะดื้อจะทำให้ได้พ่อแม่อาจจะโกรธในตอนแรก แต่ทำไมดิฉันถึงไม่ทำอย่างนั้นก็ไม่รู้ พอบอกไม่ก็คือไม่ 

บางคนในครอบครัวชอบอารมณ์เสียตลอด อะไรไม่ได้ดังใจนิดหน่อยก็จะบ่น ทั้งๆที่เขาไม่ระวัง บางทีอยากช่วยแต่มักจะโดนห้าม แต่พอไม่ทำก็มักจะโดนดุ ไม่เข้าใจว่าตกลงอันไหนทำได้หรือไม่ได้ 

ดิฉันไม่เข้าใจว่าทำไมต้องแคร์คำพูดของคนอื่นด้วย ทั้งๆที่ถ้าเป็นคนอื่นแค่รู้จักดิฉันจะไม่สนใจเลย โดนว่าว่าเป็นคนไม่สนใจคนอื่น 

พอดิฉันพูดกับพ่อแม่ไปท่านก็บอกว่าเราคิดเล็กคิดคิดน้อย บางอย่างเค้าสอนไม่ได้ตำหนิ ลูกไม่มีความสุขเป็นเพราะเค้าเลี้ยงลูกไม่ดีเอง ดิฉันรู้สึกเสียใจมากที่ทำให้ท่านเสียใจและโทษตัวเอง ทั้งๆที่ทั้งหมดเป็นความผิดของดิฉัน

ดิฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ดิฉันเข้าใจอะไรผิดๆมาตลอดเวลา คนอื่นเขาก้าวหน้ากันไปถึงไหนแล้วแต่ดิฉันรู้สึกเหมือนว่าหมดแล้วชีวิตนี้ ไม่อยากจะคิดแบบนี้เลยแต่มันก็เป็นไปแล้ว การที่จะเข้มแข็งนี่ต้องทำยังไงเหรอคะ 

พอดิฉันพยามยามไม่คิดอะไร ปล่อยให้สมองว่างเปล่า แต่กลับกลายเป็นเหนื่อย หายใจไม่อิ่ม ไม่มีสมาธิ นอนไม่ค่อยหลับเป็นเดือนๆ นานๆยิ่งรู้สึกแย่ เลยได้ไปพบแพทย์นี่ล่ะค่ะ

ขอบคุณที่ช่วยชี้นำนะคะ อยากจะขอให้คุณหมอช่วยไขข้อข้องใจที่บอกไปด้านบนให้หน่อยได้มั้ยคะ มันยังคาใจอยู่น่ะค่ะ

ส่วนที่คุณหมอแนะนำไปจะไปทำดูค่ะ พอดูข้อแรกก็ค่อนข้างจะยากนะคะเนี่ย 

เข้าใจความรู้สึกของคุณครับว่าทุกข์มากแค่ไหน ไม่มีใครอยากเจอแบบนี้หรอก แต่มันก็เกิดขึ้นกับชีวิตคุณแล้ว ทำอย่างไรคุณจะอยู่กับมันให้ได้คือสิ่งที่คุณจะต้องหาคำตอบ การเปลี่ยนความคิดคนน่ะยากครับ แต่การเปลี่ยนความคิดตัวเรานั้นเป็นไปได้ ผมจึงอยากให้คุณเริ่มต้นด้วยการเปลี่ยนความคิดในการมองตัวเองใหม่ มองตัวเองว่าคุณก็มีอะไรดีเช่นกัน หาให้เจอครับว่าแต่ละวันคุณมีอะไรดีๆ บ้าง

นายแพทย์อุดม เพชรสังหาร