กระดานสุขภาพ

อยากจัดการกับตัวเองให้ดีขึ้นกว่าเดิมค่ะ
Anonymous

4 มิถุนายน 2557 11:12:49 #1

สวัสดีค่ะคุณหมอ

   จะขอเล่าประวัติคร่าวๆ นะค่ะ คือหนูอยู่กับครอบครัวที่วางกรอบไว้ให้ตลอดเวลา จะไปไหนมาไหนเป็นเรื่องยากมาก เพราะโดนปฏิเสธตลอดเพียงแค่เริ่มเอ่ยปากขอ และในอีกหลายๆ เรื่อง ตั้งแต่เด็กจนถึงปัจจุบันเลยค่ะ รู้สึกอึดอัดมากๆ เวลาจะไปไหนก็ต้องใช้การโกหกตลอด ส่วนเรื่องอื่นๆ ก็เป็นเรื่องเล็กน้อยทั่วไปเกี่ยวกับการกระทำ อารมณ์ความรู้สึก การพูดการจากในครอบครัวทำให้เริ่มคิดเล็กคิดน้อย จนสะสมมาเรื่อยๆ 

  หนูจะเป็นคนไม่ชอบเอ่ยปากเล่าเรื่องความรู้สึกกับใครค่ะ ชอบเก็บเอาไว้คนเดียว และมักจะเครียดบ่อยๆ และร้องไห้บ่อยมากกกก แค่เรื่องนิดหน่อยก้ร้องไห้เหมือนน้ำรั่วเลย เหมือนกับระเบิดอารมณ์ออกมา จะมีความรู้สึกที่ค่อนข้างรุนแรง โกรธก็จะโกรธมาก (แต่จะโกรธเงียบ แล้วร้องไห้) เสียใจก็เสียใจมาก (แล้วก็ร้องไห้) ช่วงนี้ยิ่งมีเรื่องเครียดก็ร้องไห้บ่อย อยากจะลดการร้องไห้ลงให้มากๆ ให้อารมณ์ดีมากๆ ณ ตอนนี้คนรู้จักก็ทักว่าโทรม หน้าดูไม่มีความสุขเหมือนคนอมทุกข์ตลอดเวลา ทั้งๆที่ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรในสมองเลยค่ะ

   ปกติเวลาคุยเรื่องสนุกจะเป็นคนอารมณ์ดีมากนะคะ แต่ถ้าอยู่คนเดียวจะชอบคิดนู่นคิดนี่ จนเพื่อนคนอื่นๆ ทักว่า "เป็นอะไรหน้าบูดเชียว" จนต้องหันกลับมาดูตัวเอง อยากเปลี่ยนตัวเองจริงๆ ค่ะ แต่ไม่รู้จะใช้วิธีไหนให้กำจัด การคิดเล็กคิดน้อยได้เลย ช่วยให้คำแนะนำดีดีด้วยค่ะ

อายุ: 19 ปี เพศ: F น้ำหนัก: 47 กก. ส่วนสูง: 160ซม. ดัชนีมวลกาย : 18.36 (ค่ามาตรฐานคนเอเชีย=18.5-22.9)
Anonymous

4 มิถุนายน 2557 11:21:28 #2

เพิ่มเติมนะคะ 

   แล้วก็เป็คนขี้ระแวงมากๆ เวลาไปไหนมาไหนบางครั้งก็แอบคุณพ่อไป( แต่ทุกอย่างคุณแม่รู้เห็นนะคะไม่ใช่ไม่ได้บอกให้คนในครอบครัวรู้เลย คนที่คุยด้วยได้ที่สุดก็คือคุณแม่ค่ะ ) เพราะคุณพ่อชอบตะลอนขับรถไปทุกที่ เลยชอบคิดกังวลว่าจะเจอท่านกลางทางบ้าง อะไรบ้าง ก็ชอบที่จะคิดหาวิธีแก้ไข บางครั้งกังวลมากๆ ก็ออกปากถามเพื่อน แฟน หลายๆรอบ "ถ้าเกิดอย่างนั้น อย่างนี้"จนบางครั้งเพื่อน หรือแฟน รู้สึกรำคาญบอกว่า "เกินไปไหม?" ก็ทำให้เสียความรู้สึกเหมือนกัน หรือควรจะพูดกับคุณพ่อตรงๆ ดีคะ ? เพราะท่านเป็นคนเข้าใจยากมากๆ คุยยากมากๆ จนแม่ยังช่วยอะไรไม่ค่อยได้ 

  ท่านก้รักและเป็นห่วงหนูนะคะ ชอบพูดถึงเรื่องข่าวอันตรายๆให้ฟังกลัวจะเกิดขึ้นกับหนู แต่หนูว่าหนูดูแลตัวเองได้แล้ว อยากจะได้อิสระมากกว่านี้ ควรจะพูดตรงๆกับท่านมั้ยคะ เพราะตอนนี้ก็ยังกลัวๆ ท่านอยู่ในเรื่องออกไปข้างนอก แต่ก็ไม่อยากจะโกหกอีกแล้ว

นพ. อุดม เพชรสังหาร

(จิตแพทย์)

5 มิถุนายน 2557 04:45:45 #3

คุณรู้สึกว่า "ถูกคุณพ่อควบคุมทุกฝีก้าว" จนแทบจะกระดิกไม่ได้เลย มันอึดอัดไปหมด น่าเห็นใจครับ แต่ประโยคที่คุณบอกว่า "ท่านก็รักและเป็นห่วงหนู" ก็น่าคิดนะครับ ความรักและความเป็นห่วงในลูกสาวที่อายุ 19 ปี อาจทำให้คุณพ่อทำอะไรลงไปโดยที่บางครั้งอาจไม่ถูกใจลูกสาวที่กำลังเป็นวัยรุ่นได้ แต่ถ้ามองในเจตนาของพ่อมันก็เป็นเจตนาดีมากกว่าเจตนาร้ายนะครับ ถ้าคุณสามรถมองการกระทำของคุณพ่อในแง่มุมนี้บ้างบางทีคุณอาจจะรู้สึกอึดอัดน้อยกว่านี้ก็ได้

คนวัย 19 ปี แม้จะมีประสบการณ์ในการเผชิญชีวิตในหลายๆ เรื่องก็จริง แต่บางเรื่องมันก็หนักเกินกว่าที่จะรับได้เหมือนกัน การฟังความเห็นจากคนที่มีประสบการณ์มากกว่ามันก็ช่วยให้เราสามารถเผชิญชีวิตได้อย่างราบรื่นเหมือนกันนะครับ

นายแพทย์อุดม เพชรสังหาร

Anonymous

6 มิถุนายน 2557 12:20:02 #4

แล้วทางด้านที่มีอารมณ์อ่อนไหว บางทีที่แสดงออกค่อนข้างมาก ควรจะแก้ยังไงให้ดีขึ้นมาบ้างคะ?

นพ. อุดม เพชรสังหาร

(จิตแพทย์)

8 มิถุนายน 2557 15:58:59 #5

การแสดงออกทางอารมณ์ไม่ว่าจะแบบไหนมันไม่ใช่ความผิดในตัวของมันเอง แต่เวลา สถานที่ และบุคคลที่มาเกี่ยวข้องต่างหากที่ทำให้การแสดงออกทางอารมณ์เป็นเรื่องเหมาะหรือไม่เหมาะ

ถ้าคุณตะโกนด่าใครอยู่คนเดียวโดยที่ไม่มีใครได้ยินก็คงไม่มีใครมาตำหนิคุณว่าทำไม่เหมาะสม ตรงกันข้ามถ้าคุณไปทำแบบนี้ท่ามกลางผู้คน คงมีคนไม่น้อยที่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่คุณทำ

การคอยสังเกตว่าคนอื่นเขาชอบแบบไหน ไม่ชอบแบบไหนจะช่วยให้คุณรู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี และอีกอย่างว่าอะไรที่เราไม่ชอบคนอื่นเขาก็ไม่ชอบเหมือนกัน ไม่อยากให้ใครทำกับเราในสิ่งที่เราไม่ชอบก็อย่าไปทำแบบนั้นกับคนอื่นเขา

 

นายแพทย์อุดม เพชรสังหาร