การนอนหลับเป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นในทุกวันของคนทั่วไปแต่บางคนนอนหลับยากก็เกิดปัญหาบางคนกลับเกิดปัญหาตรงกันข้ามคือหลับง่ายเกินไปนอนหลับได้ตลอดเวลาแม้ขณะทำกิจกรรมต่างๆก็หลับได้เรียกว่าหลับทั้งยืนแม้กระทั้งกำลังขับรถหรือมีเพศสัมพันธ์ก็หลับได้

โรคลมหลับ(Narcolepsy) คือโรคที่มีอาการง่วงนอนหลับได้ในทุกสถานการณ์หรืออย่างกะทันหัน

บด้วย4 อาการหลักคือ

• อาการง่วงนอนฉับพลันเกิดขึ้นวันหนึ่งได้หลายๆครั้งอาจมากกว่า10 ครั้งต่อวันก็ได้

• อาการผล็อยหลับทันทีและ/หรือมีอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรงคอตกขยับแขนขาไม่ได้ทันทีโดยตัวกระตุ้นคือเมื่อมีอารมณ์ที่เปลี่ยนแปลงหรือมีเสียงดังหรือตกใจอาการเหล่านี้จะเป็นเพียงชั่วครู่หรือเป็นพักๆหรือนานๆเป็นครั้งต่างกันในแต่ละคน

• อาการผีอำคือภาวะที่ไม่สามารถขยับตัวได้ขณะกำลังจะตื่นคล้ายอาการอัมพาตทั้งๆที่บางครั้งก็รู้สึกตัวแต่พูดไม่ได้เคลื่อนไหวไม่ได้เป็นนานหลายนาที

• เห็นภาพหลอนขณะกำลังจะหลับโดยเห็นเป็นสิ่งน่ากลัวหรือสัตว์รูปร่างประหลาด

นอกจากนี้อาจมีอาการอื่นๆร่วมด้วยเช่นพฤติกรรมทำอะไรโดยไม่รู้ตัวไม่มีสมาธิปวดศีรษะขี้ลืมนอนไม่หลับกลางคืน

อนึ่ง

• โรคลมหลับไม่สัมพันธ์กับโรคลมชักแต่อาจมีอาการใกล้เคียงกันทำให้ผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยผิดพลาดได้แต่ก็พบว่ามีผู้ป่วยที่พบทั้งสองโรคร่วมกันได้โดยบังเอิญและ

• อาการมักเริ่มครั้งแรกเมื่อมีภาวะเครียดรุนแรงหรือมีการเปลี่ยนเวลานอนกะทันหันเช่นการเดินทางข้ามทวีป

โรคลมหลับจะค่อยๆเริ่มมีอาการรุนแรงขึ้นโดยระยะแรกจะง่วงนอนมากในเวลากลางวันและหลับบ่อยๆโดยที่ไม่สามารถควบคุมหรือฝืนให้ตื่นได้ยิ่งอากาศร้อนก็ยิ่งมีอาการทั้งนี้อาการจะดีขึ้นเมื่อนอนหลับเป็นช่วงๆแต่ต่อมาจะนอนหลับไม่ปกติในตอนกลางคืนคือยิ่งนอนไม่หลับกลางวันจะง่วงหลับบ่อยขึ้นและต่อมาก็มีผลอยหลับมากขึ้นและบ่อยขึ้นในที่สุดก็จะมีอาการมากขึ้นๆจนครบทั้ง4 ข้อดังกล่าวข้างต้นในหัวข้ออาการแต่พบได้ไม่บ่อยที่จะมีอาการครบทั้ง4 ข้อ

ดังนั้นควรมาพบแพทย์ตั้งแต่ระยะแรกที่เริ่มมีอาการง่วงนอนบ่อยผิดปกติในเวลากลางวัน

อนึ่งตัวกระตุ้นให้เกิดเกิดอาการและ/หรือมีอาการมากขึ้นนอกจากอากาศร้อนแล้วยังได้แก่เสียงดังอารมณ์เครียดอารมณ์โกรธ

ปัจจุบันยังไม่มีวิธีรักษาโรคลมหลับให้หายขาดได้แต่สามารถรักษาให้อาการดีขึ้นได้มากซึ่งการรักษาต้องใช้เวลานานหลายปีและต้องรักษาไปตลอดซึ่งถ้าผู้ป่วยให้ความร่วมมืออย่างดีอาการมักจะดีขึ้นในช่วงระยะเวลาประมาณ6 เดือนหลังการรักษาโดยการรักษามีดังนี้

• การรักษาอาการง่วงนอนมากโดยการให้ยากระตุ้นประสาทเช่นอนุพันธุ์ของยาบ้า, การใช้พฤติกรรมบำบัด, การปรับพฤติกรรมการนอน, และการจัดให้มีเวลางีบหลับในเวลากลางวัน

• การรักษาอาการผล็อยหลับโดยใช้ยาต้านเศร้า(ยาVenlafaxine)

• ให้ความรู้ด้านโรคกับผู้ป่วยญาติเพื่อนร่วมงานโรงเรียนที่ทำงานทราบด้วยเพื่อการเข้าใจธรรมชาติของโรคเข้าใจผู้ป่วยและเพื่อสามารถช่วยเหลือดูแลผู้ป่วยได้อย่างเหมาะสม