สถิติดังกล่าวเท่าที่ทราบยังไม่เห็นมีใครทำไว้ มีทำกันประปรายในแต่ละแห่งแต่คงไม่บอกถึงสถิติโดยรวมของประชากรไทยค่ะ ไม่ทราบผู้ถามจะเอาข้อมูลนี้ไปทำรายงานหรืออะไร มีความสำคัญแค่ไหน ถ้าอย่างนั้นคงต้องค้นรายงานของหลายท่านที่เคยทำไว้ซึ่งค่อนข้างยุ่งยากในข้อมูลของพวกเราที่ไม่มีการเก็บรวบรวมไว้เป็นหลักฐาน. หากจะเอาตัวเลขคร่าวๆประดับความรู้เฉยๆที่ตัวหมอและเพื่อนร่วมงานเคยทำกันไว้เมื่ิอสิบกว่าปีที่แล้วโดยการไปตรวจและสำรวจภาวะสายตาผิดปกติใน รร แห่วหนึ่งในกทม โดยสำรวจสายตาเด็กอายุ 6-12 ปี ในร.รดังกล่าวพบว่า มีสายตาปกติ 25.8% ตายาว 61.36 ตาสั้น 12.6% และมีภาวะตาขี้เกียจ 1.14 %ค่ะ จะเห็นว่าตายาวมากกว่าตาสั้นที่เป็นอย่างนี้คงเพราะผู้ที่เราไปตรวจอยู่ในวัย 6-12 ปีค่ะ พออายุมากกว่านี้สายตาจะสั้นมากขึ้นค่ะ

สำหรับคำถามที่ว่าแก้ไขด้วยอะไรก็ไม่เห็นมีคนสำรวจ หากจะเอาความรู้สึกจากประสพการณ์ที่ตรวจ ผป. ทุกวันที่เมื่อพบสายตาผิดปกติเขาแก้ไขด้วยแว่นตามากที่สุด ตามด้วยไม่แก้ไขคือยอมรับสภาพเห็นไม่ชัดอย่างนั้นด้วยเหตุผลที่กล่าวว่าไม่เดือดร้อน ส่วน คอนแทคเลนส์และการแก้ด้วยการผ่าตัดด้วยวิธีเลสิคก็กำลังมีจำนวนมากขึ้นค่ะ การใช้คอนแทคเลนส์เริ่มลดลง ผู้ใชคอนแทคเลนส์หันไปใช้วิธีเลสิคมากขึ้นค่ะ แต่ก็ยังน้อยกว่าแว่นตาค่ะ

พญ. สกาวรัตน์

ขอบพระคุณ อาจารย์ พญ. สกาวรัตน์ มากนะคะ
ผู้ถามต้องการจะนำข้อมูลไปประกอบงานวิจัยค่ะ และข้อมูลดังกล่าวของประเทศไทยค่อนข้างหายาก อย่างที่อาจารย์กล่าวจริงๆค่ะ แต่จากคำตอบของอาจารย์ พญ. เป็นประโยชน์มากๆค่ะ