ความเสี่ยงที่จะติดเชื้อไวรัสตับอักเสบซีคือ การติดต่อทางเลือด เช่น การใช้เข็มฉีดยาร่วมกับคนที่ติดเชื้อ การใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์ที่ไม่ได้มีการฆ่าเชื้อตามมาตรฐานสากล การใช้เครื่องมือหรือเข็มที่ใช้สักที่ไม่ปลอดเชื้อ หรือการรับเลือดที่มีเชื้อ เป็นต้น สำหรับการติดต่อทางเพศสัมพันธ์หรือการติดต่อจากแม่สู่ทารกในครรภ์นั้นเกิดได้น้อยมาก ไวรัสตับอักเสบ ซี เมื่อเข้าสู่ร่างกาย จะอยู่ในกระแสเลือดและในตับ จึงเป็นสาเหตุให้เซลล์ตับเกิดอักเสบ จึงเกิดเป็นโรคตับอักเสบขึ้น โดยโรคมีระยะฟักตัวประมาณ 2 อาทิตย์ ถึง 6 เดือน ผู้ป่วยส่วนใหญ่ 60-70% มักไม่มีอาการ การตรวจพบมักโดยบังเอิญจากตรวจเลือดวินิจ ฉัยโรคอื่นๆ ส่วนผู้ที่มีอาการ 20-30% มีอาการตัว/ตาเหลือง (ดีซ่าน) โดยไม่มีอาการอื่นร่วมด้วย และเพียง 10-20% ที่มีอาการคล้ายไข้หวัด (มีไข้ มีได้ทั้งไข้สูง หรือ ไข้ต่ำ ปวดศีรษะ อ่อนเพลีย ปวดเมื่อยตัว คลื่นไส้ อาเจียน) นำก่อน 2-7 วันก่อนตัว/ตาเหลืองซึ่งจะคงอยู่ประ มาณ 2-8 สัปดาห์ สามารถตรวจยืนยันว่าติดเชื้อหรือไม่โดยการตรวจเลือด

ส่วนตับอักเสบบีนั้น โดยทั่วไป จะเกิดอาการประมาณ 30-180 วัน หลังได้รับเชื้อไวรัสตับอักเสบบี โดยอาการของไวรัสตับอักเสบไม่ว่าเกิดจากสายพันธุ์ใด จะเหมือนกัน ซึ่งที่พบบ่อย คือ เริ่มจากมีอาการคล้ายโรคไข้หวัดทั่วไป เช่น มีไข้(มีได้ทั้งไข้สูงหรือ ไข้ต่ำ) ปวดศีรษะ ปวดเมื่อยตัว ปวดท้อง ท้องเสีย แต่มักอ่อน เพลีย คลื่นไส้ และอาเจียนมากกว่า หลังจากนั้น 2-3 วัน หรือ ประมาณ1 สัปดาห์ จะเริ่มมีอาการตัว/ตาเหลือง(ดีซ่าน) ปัสสาวะสีเหลืองเข็ม และอุจจาระอาจมีสีซีด นอกจากนั้นอาจมีตับ และ/หรือ ม้ามโตคลำได้ จากนั้นอาการตัว/ตาเหลืองจะค่อยๆลดลง โดยทั่วไปจะมีอาการอยู่ประมาณ 2-8 สัปดาห์

โดยสรุป ควรจะตรวจซ้ำอีกครั้งที่ประมาณ 6 เดือนหลังเสี่ยงครับ