สำหรับการติดต่อของโรคเอดส์

1. มีการร่วมเพศโดยไม่ใช้ถุงยางกับคนที่ติดเชื้อเอดส์

2. ใช้เข็มฉีดยาร่วมกับคนที่ติดเชื้อเอดส์

3. ได้รับเลือดบริจาคที่มีเชื้อเอดส์ และ

4 ติดเชื้อจากแม่ที่ติดเชื้อเอดส์ขณะตั้งครรภ์

โดยหลักการคือจะต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งติดเชื้อ เมื่อมีการสัมผัสกับเลือดหรือสารคัดหลั่งต่างๆ เช่นน้ำอสุจิ ตกขาวในช่องคลอด ทำให้มีเชื้อไวรัสสัมผัสกับเยื่อบุหรือผิวหนังที่มีแผล เชื้อไวรัสเอดส์ก็จะเข้าสู่ร่างกายและมีการแบ่งตัวทำให้อีกฝ่ายติดเชื้อ ส่วนเรื่องอาการโรคเอดส์ ขออธิบายดังนี้

1. การติดเชื้อระยะเฉียบพลัน เกิดขึ้นใน 2-4 อาทิตย์หลังจากที่มีพฤติกรรมเสี่ยง โดยจะมีอาการคล้ายไข้หวัดใหญ่ เช่น มีไข้สูง ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ ปวดข้อ คลื่นไส้ อาเจียน มีผื่นขึ้นตามตัว เจ็บคอ ต่อมน้ำเหลืองโต เป็นต้น ซึ่งอาการจะค่อยดีขึ้นใน 1-4 อาทิตย์ เนื่องจากอาการเหล่านี้ไม่ค่อยเฉพาะเจาะจงทำให้มีผู้ป่วยจำนวนมากที่ติดเชื้อโดยไม่รู้ตัว อาจนึกว่าเป็นไข้หวัดใหญ่

2. ระยะที่ไม่มีอาการจะเป็นระยะต่อจากระยะเฉียบพลัน ผู้ติดเชื้อจะไม่มีอาการผิดปกติแต่อย่างไร ระยะนี้จะอยู่ระหว่าง
3-5 ปี แต่ในบางรายอาจนานเป็น 10 ปีขึ้นไปขึ้นอยู่กับการดูแลสภาพของร่างกายและปริมาณเชื้อไวรัสในเลือด

3. ระยะที่เป็นเอดส์ ผู้ป่วยเริ่มจะมีภูมต้านทานลดลง น้ำหนักลด ท้องเสียเรื้อรัง มีผื่นคันตามตัว เป็นเชื้อราที่ลิ้น ต่อมาเริ่มมีโรคแทรก เช่น งูสวัด วัณโรคปอด เยื่อหุ้มสมองอักเสบ ปอดบวม เป็นต้น

สำหรับที่ถามมาทุกข้อ ทางการแพทย์ถือว่าไม่มีความเสี่ยง จะมีความเสี่ยงก็ต่อเมื่อต้องมีการสสอดใ่และมีการสัมผัสกับสารคัดหลั่งของคนที่ติดเชื้อ ในกรณีของคุณอายุ 17 ถ้ายังไม่เคยมีการร่วมเพศหรือเคยแต่ใช้ถุงยางก็ไม่ติดเชื้อ แต่ถ้ามีคู่นอนหลายคน ไม่ใช้ถุงยาง ก็ควรจตะตรวจเลือดโดยใช้สิทธิบัตรทองหรือประกันสังคม ไม่ต้องเสียค่าตรวจครับ