ในทางการแพทย์ ปกติต้องซักประวัติ ตรวจร่างกาย หรือส่งตรวจห้องปฏิบัติการด้วย
แต่หากจะให้ตอบเลย ก็คิดว่าต้องฟังปอดก่อนว่ามีเสียงหลอดลมตีบหรือไม่ (หากมีเสียงหลอดลมตีบ ก็วินิจฉัยว่าเป็นหืด ให้รักษาโรคหืดไป)

แต่ในคนไข้รายนี้มีอาการเหมือนมีลมขี้นมาที่อกคอจมูก ไม่ใช่เป็นเสียงวี้ด( Wheez)
และรู้สึกแน่นคล้ายกลั้นหายใจ หายใจไม่เต็มปอด แถมมีอาการใจสั่นๆ ทำให้คิดว่า
คนไข้น่าจะไม่มีโรคทางปอด แต่มีความวิตกกังวลในเรื่องบางอย่าง ไม่สบายใจ ทำให้หายใจสั้นๆ โดยไม่รู้ตัว ทำให้รู้สึกหายใจไม่เต็มปอด แน่นอก และใจสั่นได้

ทางแก้เมื่อรู้ตัวว่าแน่นอก ก็ให้หายใจยาวๆ และช้าๆ คล้ายการหายใจทำสมาฺธิ (อาจจะภาวนาพุทโธ ไปด้วยก็ได้) ให้มีสมาธิกับการหายใจ อย่าคิดเรื่องอื่น เก็บปัญหาต่างๆ เอาไว้ก่อน เมื่อสามารถมีสมาธิกับการหายใจได้แล้ว อาการแน่นอก ใจสั่น ก็จะหายไป

แต่ก็จะหายไปแบบชั่วคราว เพราะยังคงมีความกังวลสูงอยู่ ก็จะกลับมาหายใจสั้นๆ เหมือนเดิม แน่นอก ใจสั่นเหมือนเดิม
การรักษาจึงต้องแก้ต้นเหตุของความกังวลนั้นด้วย ซึ่งบางทีก็มีหลายเรื่อง ไม่รู้เรื่องไหนเป็นเรื่องไหน
เช่น กังวลว่าค่าใช้จ่ายไม่เพียงพอ ก็ต้องประหยัดมากขึ้น กังวลว่าจะพูดในที่ประชุมไม่ได้ดี ก็ต้องฝึกซ้อมมากขึ้น เป็นต้น
ลำพังแก้เหตุแห่งความไม่สบายใจก็ยากอยู่แล้ว แถมยังไม่รู้ว่าเป็นเหตุข้อไหน ก็ยากเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน แถมไม่มีพี่เลี้ยงคอยแนะนำ

แพทย์เองก็มีส่วนช่วยในการเป็นพี่เลี้ยงชี้แนะ รวมถึงจ่ายยาที่น่าจะจำเป็น อันได้แก่ยาคลายเครียดต่างๆ คนไข้ก็จะค่อยๆ ดีขึ้น และหายได้ โดยเฉพาะหากสามารถแก้สาเหตุที่ไม่สบายใจได้อย่างถาวร.............ขอให้หายไวๆ นะครับ