แผลเปื่อย (Ulcer)

  • โดย ศาสตราจารย์เกียรติคุณ แพทย์หญิง พวงทอง ไกรพิบูลย์
  • 7 กันยายน 2556
  • Tweet

แผลเปื่อย (Ulcer) ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542 หมายถึง แผลที่มีน้ำเหลืองเยิ้ม ซึ่งในทางการแพทย์ คือ แผลที่ทำให้เนื้อเยื่อต่างๆแตกแยกออกจากกัน มีเนื้อตาย และ มีน้ำเหลืองเยิ้ม เช่น แผลเปื่อยของกระจกตา แผลเปื่อยของลำไส้ใหญ่ (อ่านเพิ่มเติมในบทความเรื่อง ลำไส้ใหญ่อักเสบเป็นแผลรื้อรัง) หรือ แผลร้อนใน

แผลเปื่อย เป็นแผลที่เกิดได้กับเนื้อเยื่อทุกชนิด จากเนื้อเยื่อมีการอักเสบจนส่งผลให้มีการตายของเนื้อเยื่อ และมักจะตามมาด้วยแผลมีการติดเชื้อแบคทีเรีย

การรักษาแผลเปื่อย คือ การใช้ยาปฏิชีวนะ ร่วมกับการรักษาความสะอาดแผล แต่ถ้าไม่ได้ผล อาจต้องผ่าตัดแผลออก แล้วเย็บปิดเนื้อเยื่อส่วนปกติให้ติดกันดังเดิม

บรรณานุกรม

  1. Ulcer http://en.wikipedia.org/wiki/Ulcer [2013,Aug20].