หมอสมศักดิ์ชวนคุย ตอน ชีวิตตามันเศร้ามาก
- โดย ศ.นพ.สมศักดิ์ เทียมเก่า
- 13 ตุลาคม 2563
- Tweet
ผมออกตรวจผู้ป่วยนอกเป็นประจำในทุกสัปดาห์ในวันจันทร์ อังคาร พุธ แต่วันนี้ คือ วันศุกร์ตอนเช้าผมได้รับโทรศัพท์จากพยาบาลที่ห้องตรวจว่ามีผู้ป่วยชายสูงอายุมาพบผมที่ห้องตรวจ โดยพยาบาลโทรหาผม เพราะผู้ป่วยขอร้องให้โทรหา เพราะต้องการให้ผมตรวจและมีเรื่องสำคัญที่อยากปรึกษาด้วย ทางพยาบาลก็เลยโทรหาผม โชคดีมากที่เวลานั้นผมว่างพอดี ไม่มีประชุมและภารกิจ จึงได้ลงมาพบผู้ป่วยที่ห้องตรวจ
“สวัสดีครับคุณตา คุณตาสบายดีนะครับ ลูกชายคุณตาและคุณยายสบายดีนะครับ แล้ววันนี้คุณตามีอาการอะไรผิดปกติบ้างครับ แล้วทำไมคุณตามาวันนี้ละครับ ทุกครั้งมาตรวจกันวันพุธ” ผมกล่าวทักทายผู้ป่วยอย่างเป็นกันเอง เพื่อให้ผู้ป่วยผ่อนคลาย เพราะเกรงว่าผู้ป่วยจะกังวลใจ เพราะมาไม่ตรงนัด
ผู้ป่วยมีท่าทางกังวลใจ สีหน้าไม่ค่อยดี แล้วผู้ป่วยก็พูดว่า “ตาต้องขอโทษหมออย่างมากครับ ที่มาผิดนัด ทำให้หมอลำบาก ต้องมาตรวจผมในวันนี้ แต่ผมไม่สามารถมาตรวจตรงนัดได้จริง ๆ ครับ เพราะลูกชายที่มากับผมทุกครั้งนั้น ไม่สามารถมาได้ เพราะเกิดอุบัติเหตุกระดูกต้นคอหัก เป็นอัมพาตเคลื่อนไหวร่างกายไม่ได้เลย ตอนนี้นอนรักษาอยู่ที่โรงพยาบาลจังหวัด ส่วนภรรยาผม ก็ไม่สบาย เนื่องจากเครียดที่ลูกชายไม่สบาย วันนี้ผมก็ต้องพาภรรยาผมมาหาจิตแพทย์ ก็เลยมาขอพบหมอในวันนี้พร้อมกันเลย เพราะผมไม่สามารถมาพบหมอได้เลยในวันอื่น ๆ เนื่องจากต้องดูแลภรรยาผมตลอดเวลา ตอนนี้แกจำอะไรไม่ได้ เบลอ ๆ ตลอดเวลา”
ผมฟังเรื่องที่ผู้ป่วยเล่าให้ผมฟัง แล้วผมก็พูดในใจว่า ทำไมชีวิตตามันเศร้าขนาดนี้ ทำไมชีวิตคนเรามันถึงเกิดปัญหาซ้ำซ้อนขนาดนี้ ถ้าเป็นตัวเราเอง เราจะทำอย่างไรดี แล้วก็อยากบอกทีมสุขภาพผู้ให้บริการทุกคนด้วยว่า ถ้าผู้ป่วยผิดนัด อย่าเพิ่งต่อว่าผู้ป่วย อย่าเพิ่งตัดสินว่าผู้ป่วยผิด ลองสอบถามเหตุผล และให้ความเห็นใจ ให้ความเข้าใจผู้ป่วย กรณีนี้ผมก็ได้บอกกับผู้ป่วยว่า “คุณตาครับ ผมยังไม่ได้นัดคุณตานะครับ ไว้คุณตาสะดวกมาวันไหน ก็โทรบอกพยาบาล แล้วให้พยาบาลนัดกับผมว่าจะเป็นวันไหนที่สะดวกที่สุดครับ”
ศ.นพ.สมศักดิ์ เทียมเก่า
อายุรแพทย์ประสาทวิทยา