จิตวิทยาผู้ใหญ่ ตอนที่ 240: การป้องกันการเสพติด (2)

  • โดย ดร. วิทยา มานะวาณิชเจริญ
  • 17 พฤศจิกายน 2562
  • Tweet
จิตวิทยาผู้ใหญ่-240

      

      ทีมงานนักวิจัยพบว่า การเข้าอบรมโปรแกรม DARE ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ต่อการที่เด็กนักเรียนจะ (เริ่ม หรือไม่เริ่ม) สูบยา, ดื่มแอลกอฮอล์, หรือดื่มจนเมา ผลลัพธ์ที่น่าผิดหวัง (Disappointment) นี้ แสดงออกในการทดสอบอีกครั้ง ทันทีที่สิ้นสุดการอบรม รวมทั้ง 1, 2, หรือ 3 ปีให้หลัง

      อย่างไรก็ตาม มีการเพิ่มขึ้นในการประเมินคุณค่าในตนเอง (Self-esteem) แต่การเพิ่มขึ้นดังกล่าว มีอายุสั้นมาก (Short-lived) และไม่แข็งแกร่ง (Strong) พอที่จะช่วยเด็กนักเรียนให้ต่อต้าน (Resist) การเสพยาในอนาคต ทีมงานนักวิจัยสรุปว่า แม้ผู้สอนจะเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี และเป็นที่ชื่นชอบของเด็กนักเรียน แต่ก็มีประจักษ์หลักฐานไม่มากพอที่จะชี้ชัดว่าโปรแกรม DARE มีอิทธิพลโดยตรงต่อการเสพยาของวัยรุ่น หรือต่อทัศนคติและทักษะที่สัมพันธ์กับการป้องกันการเสพยา

      ยังมีทีมงานนักวิจัยอื่นที่วิเคราะห์การศึกษาที่คล้ายกันนับสิบๆ ชิ้น อันเกี่ยวข้องกับวัยรุ่นนับพันๆ คน แล้วสรุปว่า โปรแกรม DARE มีผลกระทบที่ค่อนข้างจำกัดต่อการเสพยาในบรรดาวัยรุ่น การติดตามผล (Follow-up) 10 ปี ของโปรแกรม DARE เมื่อไม่นานมานี้ ก็ยืนยันว่า โปรแกรมดังกล่าว ไม่มีผลในด้านการป้องกันการเสพยาที่ผิดกฎหมาย ในอนาคต [กล่าวคือในเวลาต่อมาของชีวิต]

      รัฐบาลกลางสหรัฐอเมริกา ได้ทุ่มงบประมาณมหาศาล ในการสนับสนุนโปรแกรม DARE ในวงกว้าง (Wide-spread) จนเป็นโปรแกรมยอดนิยมระดับชาติ แต่ทีมงานนักวิจัยทีมแล้วทีมเล่า ก็ค้นพบเหมือนกันว่า โปรแกรมดังกล่าวไม่ได้ประสิทธิผลในการป้องกันมิให้วัยรุ่นมั่วสุมการเสพยาในอนาคตเลย

      ผู้อ่านอาจสงสัยว่า แล้วทำไมโปรแกรม DARE จึงเป็นยอดนิยม? เหตุผลหลักก็คือเจ้าหน้าที่ตำรวจ, ผู้บริหารโรงเรียน, และนักการเมือง ต่างออกมาให้สัมภาษณ์เกินความเป็นจริง (Glowing testimonial) ว่า โปรแกรม DARE ได้ประสิทธิผล ในการป้องกันการเสพยา บนพื้นฐานของประสบการณ์ส่วนตัว

      หนทางที่ดีที่สุดในการประเมินประสิทธิผลของโปรแกรมใดๆ ที่ได้รับการออกแบบเพื่อเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม ต้องใช้วิธีวิทยาศาสตร์ (Scientific method) ซึ่งจำกัดโอกาส (Potential) ผิดพลาดและลำเอียง (Bias) ของประสบการณ์ส่วนบุคคล เพราะตั้งอยู่บนพื้นฐานของข้อเท็จจริง (Hard fact) [ของคนจำนวนมาก]

      คำถามต่อไปก็คงจะเป็น ถ้าวัยรุ่น หรือแม้กระทั่งผู้ใหญ่ เสพติดยาแล้ววิวัฒนาปัญหาร้ายแรงของการติดยา เขาควรจะได้รับการช่วยเหลืออะไรในการบำบัดรักษา (Treatment)?

      

แหล่งข้อมูล:

  1. Plotnik Rod. (2002). Introduction to Psychology (6th Ed). Pacific Grove, CA: Wadsworth -Thompson Learning.
  2. Substance abuse preventionhttps://en.wikipedia.org/wiki/Substance_abuse_prevention[2019, November 16].