โดยปกติสตรีทั่วไป รังไข่จะมีการทำงานตามรอบเดือน โดยจะมีลักษณะของฟองไข่ที่โตขึ้นเรื่อยๆ ตามอิทธิพลของฮอร์โมนในร่างกาย โดยในช่วงแรกต่อมใต้สมองส่วนหน้าจะหลั่งฮอร์โมน FSH (follical stimulating hormone )มากระตุ้นให้รังไข่มีการดเจริญเติบโตมากขึ้น และกรุะตุ้นตัวรังไข่ให้มีการสร้างฮอร์โมนเอสโตรเจนออกมาทำให้ผนัเงยื่อบุโพรงมดลูกมีความหนาตัวมากขึ้น โดยเมื่อถึงช่วงใกล้ไข่ตกหรือกลางรอบเดือน รังไข่จะมีการเจริญเติบโตของถุงน้ำในขนาดใหญ่ที่สุด เพื่อเตรียมที่จะมีการตกไข่ ผิวของรังไข่จะเริ่มบางตัวมาก มีลักษณะเป็นถุงน้ำใส จนไข่สามารถตกได้และเดินทางเพื่อไปรับการปฏิสนธิกับอสุจิ แต่ถ้าไม่มีการปฏิสนธิไข่จะฝ่อเหี่ยวสลายไป ส่วนรังไข่ที่การตกไข่ไปแล้วก็จะมีขนาดฝ่อเล็กลีบลง ส่วนที่เป็นรูรั่วของการตกไข่ก็จะเหมือนมีแผลเป็นอยู่และค่อยๆ หายไปได้เอง เนื้อรังไข่ที่มีอยู่ก็จะกลายเป็นลักษณะเนื้อสีเหลืองที่เราเรียกว่า corpus albican เหมือนเป็นแผลเป็นหลังตกไข่ ในช่วงนี้เองถ้าถุงน้ำใสในตำแหน่งที่ตรงกับไข่ตกมีหลอดเลือดพาดผ่านพอดี ก็จะทำให้หลอดเลือดมีการฉีกขาดได้ และมีเลือดออกภายในช่องท้อง ถ้ารอยรั่วที่หลอดเลือดขาดมีรูขนาดไม่ใหญ่มาก เลือดก็จะหยุดไปได้เอง แต่ถ้ารูรั่วมีขนาดใหญ่มาก เลือดที่ออกจะมีปริมาณมากจนเกิดอาการช็อกหรือความดันโลหิตตกได้ จำเป็นต้องเข้าไปห้ามเลือดโดยการเย็บซ่อมแซมที่ผิวรังไข่ มีสตรีหลายคนที่มีอาการปวดท้องมากเมื่อนอนพักก็จะอาการดีขึ้น หายไปได้เอง แต่ถ้าอาการไม่ดีขึ้นก็ต้องมาพบแพทย์เพื่อรับการตรวจรักษาโดยการให้ยาแก้ปวดบรรเทาอาการ สังเกตอาการตกเลือดในโรงพยาบาล และถ้าอาการเลวลงมาก เลือดออกไม่หยุดก็จำเป็นต้องเข้าไปห้ามเลือดโดยการผ่าตัด เป็นต้น ในกรณีที่ผ่านมาคุณอาจจะมีอาการวิกฤติที่สุดจนแพทย์ต้องนำตัวไปผ่าตัดเย็บรังไข่เพื่อการห้ามเลือด แต่โดยปกติไม่มีความจำเป็นต้องเข้าไปผ่าตัดทุกราย เพียงใช้ยาแก้ปวดบรรเทาอาการและนอนพักมากๆ อาการก็น่าจะดีขึ้นได้โดยไม่ต้องทำอะไรเป็นส่วนใหญ่ ไม่ต้องผ่าตัดเลยค่ะ ส่วนใหญ่จะให้ยาแก้ปวด ยาแก้คลื่นไส้ตามอาการที่เป็น อาการจะดีขึ้นภายใน 2-3 วัน ถ้าอาการเลวลงเรื่อยๆ ค่อยไปพบแพทย์ค่ะ