2 พฤษภาคม 2560 05:46:57 #1

         ผู้ป่วยมีประวัติเป็น HT , DLP และมีภาวะ CKD stage 2 จนเมื่อวันที่ 3/4/2560 ผู้ป่วยมีอาการเวียนศีรษะ แขนขาอ่อนแรง(ญาติได้พามารับการรักษาที่สอ.ใกล้บ้านแต่อาการไม่ดีขึ้น) ก่อนญาติจะนำตัวส่งโรงพยาบาลประจำอำเภอในวันที่ 4/4/2560 โดยแพทย์วินิจฉัยว่าเป็น I64 (อัมพาตเฉียบพลันโดยไม่ระบุว่าเกิดจากเลือดออกหรือเนื้อสมองตายเพราะขาดเลือด) ก่อนที่จะส่งต่อไปรับการรักษาที่รพ.ประจำจังหวัด แพทย์ตรวจดูอาการ แพทย์วินิจฉัยว่าเป็นอัมพาตขั้นต้นจึงส่งกลับมาทำกายภาพบำบัดต่อที่ รพ.ประจำอำเภอ อีกประมาณหนึ่งสัปดาห์ ก่อนที่แพทย์จะอนุญาติให้กลับมาทำกายภาพบำบัดต่อที่บ้าน ผู้ป่วยมีอาการดีขึ้นตามลำดับ จนเมื่อวันที่ 21/4/2560 แพทย์ได้นัดให้ไปรับยาโรคเรื้อรังตามนัดในช่วงเช้าโดยที่อาการยังคงปกติ จนเมื่อถึงเวลา 18.30น.โดยประมาณหลังจากที่ผู้ป่วยอาบน้ำเสร็จ ผู้ป่วยกลับมีอาการเพ้อ พูดไม่ชัดจับใจความไม่ได้ พูดเป็นประโยคเดิมซ้ำๆ และหูไม่ได้ยินเสียงทั้งสองข้าง ก่อนที่ญาติจะนำตัวส่งรพ.ประจำจังหวัดในวันที่ 23/4/2560 โดยแพทย์ตรวจรักษาอาการแล้วระบุว่าเป็นโรคหูดับเฉียบพลันทั้ง 2 ข้าง และตรวจพบลิ่มเลือดในเส้นเลือดในสมอง(ผู้ป่วยเป็นโรคเส้นเลือดในสมองตีบ) จึงให้ยาละลายลิ่มเลือด ก่อนที่จะทำการตรวจซ้ำในอีกหนึ่งวันต่อมา ผลตรวจไม่พบลิ่มเลือดนั่นแล้ว แต่อาการหูไม่ได้ยินนั้นยังเป็นเหมือนเดิม โดยระหว่างการรักษาผู้ป่วยไม่ยอมให้ความร่วมมือในการรักษา ผู้ป่วยมักจะนำยาไปซ่อน โวยวายอาละอาดไม่ยอมกินยา พยาบาลจึงต้องนั่งเฝ้าจนกว่าผู้ป่วยจะยอมกินยา หลังจากตรวจอาการโดยรวมแล้วไม่พบสิ่งผิดปกติ นอกจากหูทั้งสองข้างไม่ได้ยินเสียงแล้ว แพทย์จึงอนุญาติให้กลับบ้านได้โดยให้รอดูอาการอีกสามเดือน หากไม่หายให้ทำเรื่องเรื่องเป็นผู้พิการทางการได้ยิน โดยระหว่างนั้นแพทย์ให้ยากลับมารับประทานแต่ผู้ป่วยมักจะนำยาไปซ่อน ไม่ยอมกินยา บ้างครั้งก็แอบนำยาที่ญาติจัดไว้ให้ไปทิ้งแล้วมาขอยาใหม่ ล่าสุดผู้ป่วยแอบแกะยาที่ทางรพ.จ่ายมาให้ซึ่งเป็นแผงแคปซูลทิ้งจนหมด แล้วมาร้องขอยานั้นกินกับญาติที่ดูแล...ซึ่งญาติได้พยายามอธิบายว่ายานั้นผู้ป่วยแอบเอาทิ้งไปแล้วจึงไม่มียาให้(ผู้ป่วยไม่รู้หนังสือ พูดได้แต่อ่านไม่ออก เวลาที่ญาติพูดผู้ป่วยมักจะก้มหน้า ไม่พยายามอ่านปากผู้พูด)จึงทำให้เกิดปัญหาด้านการสื่อสารซึ่งเดิมทีก็ยากอยู่แล้วให้ยากขึ้นไปอีก...และบางครั้งก็อาละวาดและด่าทอคนที่ดูแล ***ก่อนที่ผู้ป่วยจะมีอาการอย่างที่กล่าวมาข้างต้นนี้ ผู้ป่วยมีนิสัยที่คิดเล็กคิดน้อย วิตกกังวล ชอบเก็บเรื่องนั้นเรื่องนี้มาคิดแม้ว่าจะไม่ใช่เรื่องของตนเองก็ตาม***                           อยากทราบว่าอาการหูดับในผู้ป่วยที่มีลักษณะอาการดังที่กล่าวมานี้มีทางรักษาให้หายได้หรือไม่? และนิสัยที่เปลี่ยนไปของผู้ป่วยนั้นเกิดจากภาวะความเครียดที่ผู้ป่วยไม่สามารถได้ิยินเสียงหรือสื่อสารกับคนรอบข้างได้ จนทำให้เกิดลักษณะอุปนิสัยนี้ขึ้นมาหรือเกิดจากอาการทางระบบประสาท

3 พฤษภาคม 2560 05:20:37 #2