ไฮเปอร์แต่เด็กยันแก่ (ตอนที่ 5)
- โดย วันทนีย์ โลหะประกิตกุล
- 11 สิงหาคม 2560
- Tweet
อาการของโรคสมาธิสั้นมักเริ่มปรากฏตั้งแต่เด็กอายุก่อน 12 ปี ปัจจุบันยังมีการทดสอบเฉพาะสำหรับโรคนี้ ส่วนใหญ่การวินิจฉัยโรคมักทำได้ด้วยการใช้หลายวิธีร่วมกัน เช่น
- ตรวจร่างกาย
- เก็บข้อมูล เช่น ประวัติครอบครัว ประวัติที่โรงเรียน
- การสัมภาษณ์หรือตอบแบบสอบถามของสมาชิกในครอบครัว ครูผู้สอน หรือคนที่รู้จักเด็ก เช่น พี่เลี้ยง
- เทียบเคียงกับเกณฑ์การวินิจฉัยโรคทางจิตเวช DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) ของสมาคมจิตแพทย์อเมริกัน (American Psychiatric Association)
- การทำตารางการให้คะแนน (ADHD rating scales) เพื่อรวบรวมและประเมินข้อมูลของเด็ก
ทั้งนี้ การวินิจฉัยโรคสมาธิสั้นในเด็กเล็กอาจทำได้ยาก เพราะอาจมีปัญหาเรื่องพัฒนาการที่ล่าช้าหรือโรคอื่นที่มีอาการคล้ายกับโรคสมาธิสั้น เช่น
- ัญหาเรื่องการเรียนหรือภาษา
- ความผิดปกติด้านอารมณ์ เช่น ซึมเศร้าหดหู่ หรือ วิตกกังวล
- โรคทางจิตเวช (Psychiatric disorders) อื่นๆ
- ชักผิดปกติ (Seizure disorders)
- มีปัญหาเรื่องการเห็นหรือการได้ยิน
- กลุ่มอาการทูเร็ตต์ (Tourette syndrome)
- มีปัญหาทางร่างกายที่มีผลต่อความคิดหรือพฤติกรรม
- ความผิดปกติด้านการนอน (Sleep disorders)
- ปัญหาไทรอยด์
- การใช้สารเสพติด (Substance abuse)
- สมองได้รับบาดเจ็บ
การดูแลเด็กที่เป็นโรคสมาธิสั้นจะมีทั้งการให้ยา การให้การศึกษา การฝึกหัด และการให้คำปรึกษา เพื่อช่วยบรรเทาอาการต่างๆ ของโรค แต่จะไม่สามารถรักษาให้หายได้ ทั้งนี้อาจต้องใช้เวลานานพอสมควรในการที่จะดูว่าวิธีไหนที่เหมาะกับเด็กแต่ละคน
โดยปัจจุบัน ส่วนใหญ่นิยมให้ยากลุ่ม Psychostimulants ในการกระตุ้นและทำให้สารสื่อประสาทในสมอง (Neurotransmitters) อยู่ในภาวะสมดุล ซึ่งจะช่วยทำให้อาการดีขึ้นช่วงหนึ่ง โดยตัวอย่างของยากลุ่มนี้ ได้แก่
- ยา Amphetamines เช่น ยา dextroamphetamine ยา dextroamphetamine-amphetamine และ ยา lisdexamfetamine
- ยา Methylphenidates เช่น ยา methylphenidate และ ยา dexmethylphenidate
แหล่งข้อมูล:
- Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) in children. http://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/adhd/home/ovc-20196177 [2017, August 9].
