อยู่อย่างไรให้เป็นสุขกับโรคลมชัก: เมื่อต้อง...กลายเป็นผู้ป่วยโรคลมชัก

  • โดย ศ.นพ.สมศักดิ์ เทียมเก่า
  • 9 กรกฎาคม 2556
  • Tweet

สวัสดีค่ะ ชื่อน้องออย (ขอใช้ชื่อเล่นแทนตัวเองแล้วกันนะคะ) ตอนนี้เป็นนักศึกษาแพทย์ ชั้นปีห้า คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ใครที่เป็นคนไข้ของอาจารย์สมศักดิ์ที่คลินิกโรคลมชักหลายคนได้เข้ากิจกรรมกลุ่มคงจะรู้จักออยเพราะออยก็เป็นคนไข้ลมชักของอาจารย์เช่นเดียวกันค่ะ

คนไข้ที่มาตรวจหรือรับยา อาจจะเคยเห็นนักศึกษาแพทย์คนหนึ่ง วิ่งไปวิ่งมา ยิ้มให้ทุกคน ทักคงนู้นที คนนี้ที ทั้งคลินิกลมชัก ถ้าใครไม่รู้จักออย ก็คงไม่ทราบว่าเป็นคนไข้เหมือนกัน เพราะดูร่าเริง เหมือนไม่มีความทุกข์ใดๆ

ทุกครั้งที่ออยไปติดตามการรักษา มักมีคนถามเสมอว่า “ทำไมหนูดูมีความสุขจังเลย” ณ ตอนนั้นก็ไม่ทราบว่าจะตอบอย่างไรดี เพราะเบื้องหลังรอยยิ้มที่ทุกคนเห็น กว่าออยจะผ่านอุปสรรคมาถึงตอนนี้ มันไม่ง่ายเลยที่จะทำให้ชีวิตมีความสุขตลอดเวลา

ก่อนหน้านี้ ออยเคยมีความทุกข์กับหลายๆเรื่อง ตั้งแต่ทราบว่าตนเองเป็นโรคลมชัก ก็กังวลว่าจะเรียนไม่จบ ทำงานไม่ได้ แล้วจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยตนเองได้อย่างไร พอเริ่มทานยากันชัก ช่วงแรกๆก็ง่วงมากเลย ไม่ทานบ้างแล้วก็ควบคุมอาการชักไม่ได้ เรียนหนังสือก็ไม่รู้เรื่อง สอบได้ที่สุดท้าย จนต้องลาพักการเรียน ตอนนั้นเครียดมากๆว่าทำไมต้องเป็นเราที่มีปัญหา เพื่อนๆก็ยังเรียนกันได้ ช่วงที่ลาพักการเรียนเลยมานั่งคิดว่าต้นเหตุของปัญหาคืออะไร ก็คือโรคที่เรามีอยู่ ถ้าแก้ปัญหาเรื่องโรคกับเรื่องเรียนพร้อมกันไม่ได้ ก็ต้องแก้ที่ตัวโรคก่อน ช่วงนั้นอาจารย์ก็ปรับยาให้ ง่วงก็นอนไปเลย ตื่นมาก็หาอะไรทำ บางทีก็แอบไปเรียนกับเพื่อนบ้าง แต่ลึกๆในใจก็ยังมีความกังวล ความเครียดอยู่บ้าง แต่สุดท้ายออยก็ผ่านจุดนั้นไปได้ แต่โดยวิธีใดนั้น จะเล่าให้ฟังต่อภายหลังค่ะ

หลังจากลาพักการเรียนไปครึ่งปี ออยก็กลับมาเรียนเหมือนเดิม แม้จะช้ากว่าเพื่อน ต้องมาเรียนกับรุ่นน้อง ถึงจะต้องปรับตัวบ้าง เพราะเพื่อนร่วมชั้นกลายเป็นคนละรุ่นเสียแล้ว แต่ออยก็เข้ากับน้องๆได้ดี บางทีก็รู้สึกว่าเราแตกต่างจากเขาบ้าง แต่ก็พยายามไม่คิดมาก ตอนนี้คิดอยู่อย่างเดียวว่า เราจะต้องเรียนจบให้ได้

มีผู้ป่วยลมชักบางคนที่เคยเข้ากิจกรรมกลุ่มตอนเช้าถามว่าช่วงนี้ออยหายไปไหน เพราะก่อนหน้านี้จะชอบเข้าไปนั่งคุยกับผู้ป่วยบ่อยๆ ออยเองก็คิดถึงทุกคนเหมือนกันค่ะ แต่หลังจากลาพักเรียนครั้งนั้น

ออยกลับไปเรียนแล้ว และคณะแพทย์ไม่ค่อยมีปิดเทอม ไม่รู้ว่าจะได้ไปเข้ากลุ่มอีกหรือไม่ ออยคงจะได้ติดต่อทุกๆคนผ่านบทความที่ออยเขียน ช่วงนี้ก็เรียนเท่าที่รับไหว พยายามดูแลตนเองด้วย เวลาว่างๆก็จะเขียนหรือแปลบทความเกี่ยวกับโรคลมชัก ครั้งล่าสุดก็ทำปฏิทินเพื่อการดูแลโรคลมชักไว้แจกจ่าย ส่วนช่วงนี้ก็ทำหนังสืออยู่ค่ะ จะเป็นอย่างไรก็ต้องลองอ่านดูนะคะ