อยู่อย่างไรให้เป็นสุขกับโรคลมชัก: ปีใหม่...กับโรคลมชัก

ปีใหม่คนส่วนใหญ่ก็ส่ง สคส. เขียนคำอวยพรให้คนที่เรารักมีความสุข สำหรับผู้ป่วยโรคลมชักต้องการอะไร ผมคิดว่าทุกคนคงคิดเหมือนกันว่า ต้องการหายจากโรคลมชัก ถ้าผมมีพรประเสริฐจริงๆก็คงจะดีเพราะผู้ป่วยของผมทุกคนจะได้มีสุขภาพแข็งแรง ปราศจากโรคภัย แต่เมื่อผมไม่มีพรประเสริฐแบบนั้น ผมก็ต้องให้การรักษาผู้ป่วยทุกคนให้ดีที่สุด

การรักษาที่ดีนั้น มิใช่เพียงให้ยาที่ได้ผลกับผู้ป่วยหรือตรวจผู้ป่วยดีๆเท่านั้น สิ่งที่สำคัญ คือ ต้องให้ความรู้เกี่ยวกับโรค การปฏิบัติตัวที่ถูกต้องต่อผู้ป่วยและญาติ อีกสิ่งหนึ่งที่ยังขาดในสังคมของเรา คือ การให้ความรู้ต่อสังคม ประชาชานทั่วไป เพื่ออะไรหรือครับ ประชาชนที่ยังมีสุขภาพแข็งแรงนั้น เราก็ต้องให้ความสำคัญในการป้องกันเพื่อไม่ให้เกิดโรคภัยไข้เจ็บอีก ประการหนึ่งผู้ป่วยโรคลมชักก็ต้องใช้ชีวิตในสังคมทั่วไป ถ้าคนทั่วไปไม่เข้าใจหรือเข้าใจผิดว่า ผู้ป่วยโรคลมชักเป็นคนโง่ คนพิการ ไม่ควรคบหาสมาคม หรือไม่รู้ว่าจะช่วยเหลือคนที่ชักได้ถูกต้องอย่างไร สิ่งต่างๆ เหล่านี้ก็จะเป็นผลกระทบต่อผู้ป่วย

ดังนั้นผมจึงหาแนวทางในการเผยแพร่ความรู้ต่อสังคมให้มากที่สุด เช่น การสอนนักเรียน จัดอบรมให้ความรู้กับคุณครู เจ้าหน้าที่สาธารณสุขในชุมชน การออกรายการวิทยุ รายการทีวีท้องถิ่น เคเบิลทีวี จัดทำแผ่นพับและล่าสุดคือการจัดทำปฏิทินเผยแพร่ความรู้โรคลมชัก บนแนวคิดที่ว่าทุกคนต้องแขวนปฏิทินไว้ที่บ้านตลอดปี ต้องมาดู วัน เดือน ปี และเมื่อมาดูก็จะได้ความรู้ที่เราเขียนไว้ที่ปฏิทิน ซึ่งความจริงก็เป็นไปตามที่เราคาดไว้ คือเมื่อปี พ.ศ.2550 เราได้ทำปฏิทินเผยแพร่ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับโรคลมชักนำไปแจกจ่ายในชุมชน แล้วติดตามว่าเมื่อระยะเวลาผ่านไป 4 เดือน ปฏิทินนั้นยังแขวนอยู่ มีการใช้หรือไม่ พบว่า 932 บ้านจาก 1,000 บ้าน ยังใช้ปฏิทินนั้นอยู่ 75 คน ใน 100 คน บอกว่าได้รับความรู้เป็นอย่างมาก สามารถช่วยเหลือผู้ป่วยขณะชักได้อย่างมั่นใจ และเข้าใจโรคลมชักเป็นอย่างดี

ปีใหม่นี้ผมและกลุ่มศึกษาวิจัยโรคลมชัก โรงพยาบาลศรีนครินทร์ ขออวยพรให้ท่านผู้อ่านทุกท่านมีสุขภาพแข็งแรง จิตใจเข้มแข็ง รู้จักการให้อภัยและหัวเราะให้กับตนเองได้ ผมเชื่อว่าทุกคนจะมีความสุขตลอดไป