คุณกำลังรู้สึกโกรธที่ตัวเองถูกกระทำ โดยที่คุณเองไม่สามารถแก้ไขหรือตอบโต้ได้เลย
ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณครับ สภาวะแบบนี้ใครไม่เจอกับตัวเองไม่รู้หรอกว่ามันหนักหนาสาหัสแค่ไหน

คุณก็มีสิทธิ์ที่จะโกรธ การโกรธใครสักคนไม่ใช่ความผิด แต่โกรธแล้วไปทำร้ายเขานั่นต่างหากที่เป็นความผิด

แต่ความโกรธเป็นพลังทางลบครับ พอมันกับเราอยู่นาน ๆ มันก็ทำร้ายตัวเราได้เหมือนกัน และตอนนี้ผมกำลังเริ่มสงสัยว่าทิศทางของความโกรธมันกำลังย้อนกลับมาที่ตัวคุณเอง

คุณกำลังโกรธตัวเองว่าทำไมคุณถึง "ไม่กล้าทำอะไร" กับเจ้าของนกรึเปล่า

คุณกำลังโกรธตัวเองและ "รู้สึกจนตรอก" กับปัญหาที่เกิดขึ้นรึเปล่า

ลองถามตัวเองดูนะครับ เพราะบางมันอาจทำให้วิธีคิดของคุณต่อปัญหานี้เปลี่ยนไป

อีกอย่าง หาทางระบายความโกรธออกมาบ้างนะครับ ระบายให้เพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้ฟัง หรือจะเขียนมาเล่าให้ผมฟังก็ยินดี การระบายความโกรธออกมามันจะทำให้ใจเราโล่งขึ้น เมื่อใจโล่งบางทีมุมมองของเราต่อปัญหาอาจเปลี่ยนไปก็ได้

แต่ยังไงก็ต้องขอชื่นชมคุณนะครับที่ไม่ใช้ความรุนแรงในการแก้ปัญหา

นพ.อุดม เพชรสังหาร

สวัสดีครับคุณหมอ
ท้ายที่สุดผมตัดสินใจส่งจดหมายแบบไม่ระบุผู้ส่ง (แต่ดันแจ้งชื่อตัวเองในเนื้อหาจดหมาย _งง จริง ๆ)
ใส่ซองอย่างสวยงาม บนซองมีรูปหัวใจเยอะ ๆ
โดยแอบเอาวางไว้บนกรงนกอย่างเงียบ ๆ

เนื้อหาแจ้งอย่างสุภาพว่า
นกหลายตัวส่งเสียงรบกวนตั้งแต่เช้ามืดจนถึงช่วงเช้า
โปรยรูปหัวใจเยอะ ๆ  มีรูปคนหมอบกราบ
และขอบคุณที่เขาย้ายไก่ไปไว้ที่อื่น (ผมเคยถามเขาว่าเอาไก่มาเลี้ยงเพิ่มเหรอ)
จบท้าย ด้วยความเคารพ และ ลงชื่อผู้ส่ง

หลังจากนั้น เสียงนกก็เบาบางลง
ผมสงสัยว่าเขาเกิดความเห็นใจ ย้ายนกไปที่อื่นหรือเปล่า
แต่พอผมชะโงกหัวไปแอบมอง
ผมก็ยังเห็นว่าจำนวนนกมันเหมือนไม่ได้ลดลง
และผมก็ยังคงได้ยินเสียงนกอยู่ แต่รู้สึกมันเบาบางลงมาก

จะบอกว่านกมันลดเสียงลงเองก็ไม่น่าจะใช่
นกมันไม่รู้ประสามากขนาดนั้น

จะว่าเจ้าของนกปรับปรุง แก้ไขอะไรบางอย่างก็ไม่น่าจะใช่

ผมรู้สึกกระวนกระวายกับเสียงนกน้อยลง
ทั้งที่คิดว่าสิ่งแวดล้อมไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรเลย

จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ด้วยความเคารพอย่างสูง

ยินดีด้วยครับ และขอชื่นชมวิธีแก้ปัญหาของคุณ สร้างสรรค์มากเลยครับ

นพ.อุดม เพชรสังหาร

หลังจาก "จดหมายรูปหัวใจเยอะ ๆ  มีรูปคนกราบขอความกรุณา" ฉบับนั้นของผมถูกส่งออกไป
ประมาณ สัปดาห์ ผมคิดว่าผมหายจากโรคกลัวเสียงนกโดยสิ้นเชิงแล้ว
ทั้งที่เสียงนกไม่ได้ลดลง

ผมกลับมีความรู้สึกแบบใหม่ขึ้นมา คือกลายเป็นชอบกึ่ง ๆ เสพติดเสียงนกเขาซะแล้ว
ต้องเปิดเสียงนกเขาฟังเวลาทำงาน

ขณะที่โรคกังวลเสียงนกผมค่อย ๆ ลดลง

ในวันสิ้นปีผมได้ซื้อของขวัญปีใหม่ พร้อมการ์ดสวัสดีปีใหม่แปะหัวใจสีแดงดวงโต ๆ ไม่ระบุชื่อผู้ส่ง
แอบเอาไปวางไว้บนกรงนกเหมือนเช่นเคย

จากนั้นไม่ถึง1 สัปดาห์ปรากฏว่านกทั้งหลายถูกย้ายไปที่อื่นทั้งหมดเลยครับ
รู้สึกดีจริง ๆ

แต่จะว่าไปแล้ว ต่อให้นกไม่ถูกย้ายไปที่อื่น
โรคกลัวเสียงนกผมก็ลดลงจนหายขาดได้ในสักวันอยู่ดี

รู้สึกดีจริง ๆ

ทำไมข้อความมันเรียงกันมั่ว ไม่ตรงกับที่ผมพิมพ์เลยครับ รบกวนคุณหมอตรวจสอบระบบด้วยครับ