โรคของคนชอบเก็บ-ไม่กล้าทิ้ง (ตอนที่ 3)

ผู้ที่เป็นโรคนี้มักคิดว่าต้องเก็บสิ่งของเพราะ

เชื่อว่าอาจจำเป็นต้องใช้ของนั้นในอนาคตหรือของนั้นจะมีค่าในอนาคต
ของนั้นมีค่าต่อความรู้สึก เช่น เก็บไว้เพื่อรำลึกถึงความสุขที่เคยมี หรือเป็นตัวแทนของคนรักหรือสัตว์เลี้ยงที่รัก
มีความรู้สึกปลอดภัยเมื่อถูกแวดล้อมด้วยสิ่งที่เก็บสะสมมา

ยังไม่เป็นที่ทราบชัดถึงสาเหตุของการเกิดโรคนี้ แต่สาเหตุที่อาจเป็นไปได้และกำลังอยู่ระหว่างการศึกษา ได้แก่ กรรมพันธุ์ สารเคมีในสมอง และความเครียด

โดยความเสี่ยงของการเกิดโรคนี้ ได้แก่

อายุ – มักเริ่มเป็นตอนอายุระหว่าง 11-15 ปี และจะมีอาการมากขึ้นไปตามอายุ
บุคลิกภาพ – มักเป็นคนที่ไม่กล้าตัดสินใจ (Indecisiveness)
ประวัติครอบครัว – หากคนในครอบครัวเป็นโรคนี้ ก็มีโอกาสที่จะเป็นมากขึ้น
ความเครียด – บางคนเป็นเริ่มเป็นโรคนี้ภายหลังที่ผ่านชีวิตที่เครียดและไม่สามารถจัดการได้ เช่น คนที่รักตาย มีการหย่าร้าง หรือสูญเสียของจากเหตุไฟไหม้
การแยกตัวจากสังคม (Social isolation) – คนที่เป็นโรคนี้มักชอบแยกตัวจากสังคม และในทางกลับกันบางคนก็อาจเป็นโรคนี้เพราะอยู่โดดเดี่ยว
เป็นคนโสดหรืออยู่คนเดียว

โรคชอบเก็บสะสมของสามารถก่อให้เกิดสภาวะแทรกซ้อนได้หลายอย่าง เช่น

สภาพซึ่งไม่ถูกสุขลักษณะ (Unsanitary conditions) ซึ่งเป็นต้นเหตุของความเสี่ยงต่อสุขภาพ เพราะรก สกปรก ทำความสะอาดยาก
เสี่ยงต่อการพลัดตกหกล้ม
เกิดเพลิงไหม้
ทำงานแย่ลง (Poor work performance)
มีความขัดแย้งในครอบครัว
โดดเดี่ยวและแยกตัวจากสังคม
มีปัญหาเรื่องการเงิน

ส่วนการวินิจฉัยโรคนี้อาจทำได้จากการประเมินทางจิตวิทยา (Psychological evaluation) โดยถามคำถามกับผู้ป่วยหรือคนรอบข้าง

แหล่งข้อมูล

blog details