อยู่อย่างไรให้เป็นสุขกับโรคลมชัก : คุณครูครับ...รับหนูเข้าเรียนด้วย

คุณแม่ท่านหนึ่งพาลูกที่เป็นลมชักมาพบผม บอกว่า “คุณหมอ ช่วยลูกของดิฉันด้วย คุณครูไม่ยอมรับลูกเข้าเรียน เพราะเป็นโรคลมชัก” น่าตกใจครับที่โรงเรียนไม่รับเด็กโรคลมชักเข้าเรียน เกิดอะไรขึ้น เมื่อเด็กโรคลมชักก็เหมือนเด็กทั่วไป ทำไมโรงเรียน ถึงไม่รับเข้าเรียน

ปัญหามีหลายส่วนทั้งโรงเรียนเองยังไม่เข้าใจว่าเด็กโรคลมชักก็คือ เด็กผิดปกติ เพื่อนร่วมห้องเรียนก็ชอบแกล้งเพื่อนที่เป็นโรคลมชัก ชอบล้อเลียน ผู้ปกครองเด็กคนอื่นๆในโรงเรียนก็ไม่เข้าใจ หรือพูดง่ายๆคือ ทุกคนในสังคมยังมีความรู้และทัศนคติที่ไม่ถูกต้องต่อโรคลมชัก

ผมได้มีโอกาสสอบถามประชาชนทั่วไป 500 คน พบว่า 4 คน ใน 10 คน คิดว่าเด็กเป็นโรคลมชักเป็นเด็กโง่ ไม่อยากให้เรียนหรือเล่นกับลูก เพราะกลัวว่าโรคลมชักเป็นโรคติดต่อ

เมื่อสอบถามคุณครู พบว่าคุณครูระดับประถมศึกษามีความรู้และทัศนคติที่ไม่ถูกต้องเหมาะสมเพียง 4 คน ใน 10 คนเท่านั้น คุณครูยังไม่ทราบวิธีการช่วยเหลือเด็กโรคลมชัก ถ้ามีอาการเกิดขึ้นขณะเรียนหนังสือ กลัวว่าเด็กจะเกิดอันตรายรุนแรง จึงไม่อยากรับเด็กโรคลมชักเข้าเรียน

ผู้ปกครองบางท่านก็รักลูก กลัวลูกจะมีอาการชักที่โรงเรียน กลัวไม่มีใครดูแล ก็จึงไม่ส่งลูกไปเรียนหนังสือ

เพื่อนร่วมห้องซึ่งเป็นเด็กก็ชอบล้อเพื่อนที่เป็นโรคลมชัก ยิ่งถ้าเด็กมีอาการชักให้เพื่อนเห็น ก็จะอายมากจนไม่กล้าไปโรงเรียน

ดังนั้นเราต้องรณรงค์เผยแพร่ความรู้และทัศนคติที่ถูกต้องต่อสังคมให้มากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน