หนูตัวเล็กแต่ก่อเหตุใหญ่ (ตอนที่ 3)
- โดย วันทนีย์ โลหะประกิตกุล
- 17 ธันวาคม 2559
- Tweet
ระยะเวลาที่ติดเชื้อจนถึงเวลาที่เริ่มป่วยอยู่ที่ 2 วัน – 4 สัปดาห์ มักเริ่มด้วยอาการเป็นไข้ทันทีทันใด และแบ่งออกเป็น 2 ระยะ
- ระยะแรก จะมีอาการเป็นไข้ หนาวสั่น ปวดศีรษะ ปวดกล้ามเนื้อ อาเจียน หรือท้องเสีย ผู้ป่วยอาจจะฟื้นไข้ช่วงหนึ่ง แต่จะกลับมาป่วยอีกครั้ง
- ระยะที่สอง เป็นระยะที่รุนแรงมากกว่า ผู้ป่วยอาจจะมีอาการไตหรือตับวาย หรือเยื่อหุ้มสมองอักเสบ ระยะนี้อาจเรียกว่า Weil's disease
อาการป่วยจะเป็นอยู่ 2-3 วัน จนถึง 3 สัปดาห์ หากไม่ทำการรักษาอาจใช้เวลาในการฟื้นฟูหลายเดือน
โรคไข้ฉี่หนูเกิดขึ้นได้ทั่วโลก แต่พบมากที่สุดในเขตร้อน โดยผู้ที่มีความเสี่ยงในการเป็นโรคคือ ผู้ที่ทำงานกลางแจ้งหรือทำงานเกี่ยวข้องกับสัตว์ เช่น
- เกษตรกร
- คนงานเหมืองแร่
- คนขุดท่อ
- คนงานโรงฆ่าสัตว์
- สัตวแพทย์และผู้ดูแลสัตว์
- คนจับปลา
- ทหาร
นอกจากนี้โรคไข้ฉี่หนูยังสัมพันธ์กับกิจกรรมในทะเลสาบหรือแม่น้ำที่มีเชื้อ เช่น
- การว่ายน้ำ
- การเดินลุยน้ำหรือโคลน
- การการพายเรือคายัค (Kayaking)
- การแข่งแพ (Rafting) ในทะเลสาบหรือแม่น้ำที่มีเชื้อ
การวินิจฉัยโรคไข้ฉี่หนูสามารถทำได้ด้วยการตรวจเลือด และตรวจปัสสาวะ
ส่วนการรักษาทำได้ด้วยการให้ยาปฏิชีวนะ เช่น
- ยา Doxycycline
- ยา Penicillin
- ยา Ampicillin
- ยา Azithromycin
- ยา Ceftriaxone
บรรณานุกรม
1. Leptospirosis. http://www.cdc.gov/leptospirosis/index.html [2016, December 16].
2. Leptospirosis. https://medlineplus.gov/ency/article/001376.htm [2016, December 16].