บอกเล่าเก้าสิบ ตอนที่ 17: ขอบคุณครับ

บอกเล่าเก้าสิบ

ผมขอเล่าเรื่องโรคปลอกประสาทแข็ง (multiple sclerosis) ต่ออีกเรื่องครับ เพราะเป็นเหตุการณ์ที่ผมประทับใจมาก คือว่าผมมีนักศึกษาพยาบาลเป็นโรคนี้ครับ น้องเขาตาบอดข้างหนึ่ง แต่สามารถเรียนพยาบาลได้ น้องเขามีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้รับยารักษาเพื่อป้องกันการเป็นซ้ำ แต่ติดขัดที่ไม่สามารถจ่ายค่ารักษาพยาบาลได้ ผมนั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวันหลายคืนว่าจะช่วยน้องเขาอย่างไรดี

ทำไมผมต้องพยายามอย่างหนัก เพราะผมคิดว่าน้องเขาเป็นนักศึกษาพยาบาล ถ้าเขาจบมาก็จะช่วยคนอื่นๆ ได้อย่างมาก เป็นกำลังสำคัญของประเทศ จึงต้องพยายามอย่างถึงที่สุด สุดท้ายผมก็ได้ติดต่อกับทางบริษัทที่จำหน่ายยาว่า เป็นไปได้หรือไม่ที่บริษัทจะบริจาคยาให้น้องรักษาฟรี โดยการนำยาที่บริษัทเรียกคืนก่อนที่จะหมดอายุ 6 เดือน มาให้น้องใช้ฟรี เพราะอย่างไรยานั้นก็จะถูกทำลายอยู่แล้วตามมาตรฐานของบริษัท สู้นำมาให้น้องใช้ฟรีได้หรือไม่ ทางบริษัทก็รับเรื่องไปว่าจะไปปรึกษากับบริษัทแม่ในต่างประเทศ

ผ่านไป 2 เดือน ผมดีใจสุดๆ ครับ พบผู้แทนจำหน่ายยาบอกว่าทางบริษัทแม่ในต่างประเทศขอบริจาคยาให้ใช้ฟรีตลอดระยะเวลาที่เป็นที่ศึกษา โดยใช้ยาจริงๆ ไม่ใช้ยาที่เรียกเก็บก่อนหมดอายุด้วย เพราะเข้าใจเหตุผลของความจำเป็น จึงขอสนับสนุนยาดังกล่าวเป็นมูลค่า 600,000 บาทต่อปี รวม 3 ปี 1,800,000 บาท ผมได้บอกกับน้องพยาบาลว่า น้องต้องขอบคุณบริษัทเขานะ และที่สำคัญน้องต้องขอบคุณตัวเองที่น้องเป็นนักศึกษาพยาบาลและอนาคตเมื่อหนูเรียนจบ หนูจะต้องเป็นพยาบาลที่ดี ดูแลผู้ป่วยด้วยหัวใจมนุษย์ หนูต้องขอบคุณทุกคนทำให้หนูได้เป็นพยาบาล เพราะที่หนูได้รักษาที่ดีที่สุดนี้เพราะหนูเป็นพยาบาล เขาช่วยหนูเพราะหนูเป็นนักศึกษาพยาบาล

ขอบคุณครับสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างในเหตุการณ์ครั้งนี้