บอกเล่าเก้าสิบ ตอนที่ 16: เพื่อลูก...ทำได้ทุกอย่าง

  • โดย ศ.นพ.สมศักดิ์ เทียมเก่า
  • 7 ตุลาคม 2557
  • Tweet
บอกเล่าเก้าสิบ

ความรักของพ่อแม่ที่มีต่อลูกทุกคน คงไม่สามารถหาอะไรมาเปรียบเทียบได้ ความจริงนี้เป็นที่ประจักษ์ต่อทุกคนอยู่แล้ว ผมอยากเล่าให้เห็นความจริงในข้อนี้อีกครั้ง

ผมมีโอกาสได้ดูแลน้องผู้หญิงอายุ 21 ปี วินิจฉัยเป็นโรคปลอกประสาทอักเสบ (multiple sclerosis) มีอาการตาบอดหนึ่งข้าง เดินเซ หยิบจับของลำบาก พูดไม่ชัด คุณพ่อ-แม่ ของน้อง นั้นก็อายุเกือบ 70 ปี คือท่านทั้ง 2 มีบุตรตอนอายุมากทั้งคู่ แล้วน้องก็มาเจ็บป่วยด้วยโรคที่รักษายากอีก โรคนี้มีโอกาสการเป็นซ้ำสูงมาก การรักษาคือการต้องฟื้นฟูสมรรถภาพให้ดีขึ้น และต้องได้รับยาปรับภูมิคุ้มกัน เพื่อป้องกันการเป็นซ้ำ ยาดังกล่าวราคาแพงมากตกเดือนละ 5-6 หมื่นบาท ยาชนิดนี้ไม่สามารถใช้สิทธิ์การรักษายาบาลได้ สำหรับครอบครัวนี้แล้วถือว่าแพงมาก เพราะพ่อ-แม่ เป็นข้าราชการเกษียร เงินบำนาญที่ได้นั้นก็พอทีจะจ่ายค่ายาให้ลูกได้ แต่ก็จะไม่เหลือใช้อย่างอื่นๆ เลย แต่คงไม่ต้องถามหรอกครับว่าพ่อ-แม่ ยอมจ่ายค่ายาให้ลูกหรือไม่ ผมเองน้ำตาคลอเบ้าเลยครับ เมื่อแม่ของน้องบอกว่า

“หมอค่ะ” เราไม่ใช่คนรวย เงิน 5-6 หมื่นบาทนั้นคือชีวิตของเราเลย แต่โชคดีที่เรา 2 คน ยังมีเงินเก็บอยู่บ้าง คงนำมาเป็นค่าใช้จ่ายในการดำรงชีวิตอยู่ได้ เราต้องรักษาลูกให้หาย เพราะเรา 2 คน อายุมากแล้ว อีกไม่นานเราก็ต้องตาย ถ้าลูกไม่แข็งแรงแล้วเขาจะอยู่กับใคร

ผมเลยหันหน้าไปบอกกับน้องผู้หญิงว่า “หนูต้องรักคุณพ่อคุณแม่ให้มากที่สุด หนูต้องตั้งใจปฏิบัติตัวให้ดี รักษาให้หาย เพื่อที่จะได้ดูแลคุณพ่อ คุณแม่ต่อ ท่านยอมเสียสละทุกอย่างในชีวิตให้หนูได้หมดทุกอย่าง หนูต้องเป็นคนดีของท่านนะครับ จะทำอะไรก็ต้องคิดถึงคุณของพ่อ แม่ หนูโชคดีมากๆนะที่เกิดมาเป็นลูกของท่าน”

อีกไม่นานผมก็ได้ข่าวจากแม่ของผู้ป่วยว่า คุณพ่อได้เสียชีวิตกระทันหันจากอาการเจ็บแน่นหน้าอก ตอนนี้เหลือเฉพาะคุณแม่ที่ดูแลผู้ป่วย ผมหวังว่าชีวิตของแม่ ลูกคงโชคดีนะครับ ผมไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับทั้งคู่อีกเลยครับ ขอให้เทวดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายคุ้มครองด้วยครับ