สตีเว่น จอห์นสัน (ตอนที่ 2)
- โดย วันทนีย์ โลหะประกิตกุล
- 20 มิถุนายน 2561
- Tweet
สำหรับสาเหตุของสตีเว่นจอห์นสันนั้นไม่สามารถระบุได้แน่ชัด แต่มักเกิดจากการแพ้ยาหรือการติดเชื้อ โดยอาการจะเกิดระหว่างที่ใช้ยาจนถึง 2 สัปดาห์หลังการหยุดใช้ยา
ซึ่งยาที่อาจเป็นสาเหตุของสตีเว่นจอห์นสัน ได้แก่
- ยารักษาโรคเก๊าต์
- ยารักษาอาการชัก (Anticonvulsants) และอาการทางจิต (Antipsychotics) ซึ่งจะมีความเสี่ยงมากขึ้นหากรักษาพร้อมกับการใช้รังสีบำบัด (Radiation treatments)
- ยาแก้ปวด
- ยาฆ่าเชื้อ
โดยชื่อยาที่มักเป็นเหตุให้เกิดสตีเว่นจอห์นสัน ได้แก่
- Allopurinol (ยารักษาโรคเก๊าต์)
- Carbamazepine (ยารักษาโรคลมชัก)
- Lamotrigine (ยารักษาโรคอารมณ์สองขั้ว)
- Nevirapine (ยารักษาผู้ติดเชื้อเฮชไอวี)
- ยาแก้อักเสบที่ลงท้ายด้วย "oxicam" เช่น ยา Meloxicam และ ยา Piroxicam
- Phenobarbital (ยากันชัก)
- Phenytoin (ยากันชัก)
- Sulfamethocazole (ยาปฏิชีวนะในกลุ่มซัลฟาที่ใช้รักษาการติดเชื้อ)
- Sertraline (ยารักษาโรคซึมเศร้า)
- Acetaminophen (ยาแก้ปวด)
- Ibuprofen (ยาแก้ปวด)
- Naproxen sodium (ยาแก้ปวด)
- Penicillin (ยาฆ่าเชื้อ)
ส่วนการติดเชื้อที่อาจเป็นสาเหตุของสตีเว่นจอห์นสัน ได้แก่
- เชื้อไวรัสที่ทำให้เกิดโรคเริม (Herpes simplex) หรือโรคงูสวัด (Herpes zoster)
- โรคปอดอักเสบ (Pneumonia)
- เชื้อเฮชไอวี (HIV)
- เชื้อไวรัสตับอักเสบ เอ (Hepatitis A)
แหล่งข้อมูล:
- Stevens-Johnson syndrome. https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/stevens-johnson-syndrome/symptoms-causes/syc-20355936 [2018, June 18].
- Stevens-Johnson syndrome. https://www.nhs.uk/conditions/stevens-johnson-syndrome/ [2018, June 18].
